-Ազգային ժողովը դա մի վայր է: Դա մի վայր է, որտեղ հավաքվում են երեսփոխաններ ու տարբեր օրենսդրական նախագծեր անցկացնում, չէ, ընդունում, չէ, վսյո ժե, անցկացնում:
Նախագծերը լինում են տարբեր՝ լավ ու վատ, այո, բայց անցկացնելուց դրան չեն նայում:
Ինչո՞ւ
-Որովհետև, որովհետև Ազգային ժողովը դա մի վայր է, որտեղ անցկացնելու կամ չանցկացնելու համար պետք չէ մտածել:
Իսկ ի՞նչ է պետք:
-Հրաման, «ուկազ»...
Հրամա՞ն: Ո՞ւմ հրամանը
- Ո՞ւմ հրամանը... դա չեմ կարող ասել:
Ինչո՞ւ։
-Դե, կակ վամ սկազած, հիմիկվա Ազգային ժողովը դա մի վայր է, որ սենց հիմար-հիմար խոսելու համար երկրորդ անգամ երեսփոխանություն անելու հնարավորություն չեն տալիս:
Լավ: Այսօր ԸՕ օրինագիծն ընդունվեց 106 կողմ ձայնով: Ի՞նչ կասեք սրա վերաբերյալ:
-Հա, ճիշտ է, 106 կողմ ձայնով, անցած անգամ էլ՝ 102 -ով...
Մի տեսակ տխրեցիք. երևի դուք դեմ եք, հա՞, քվեարկել օրինագծին:
-Նու, կակ սկազած, հենց դա է, որ վեց հոգի դեմ է քվեարկել, իսկ ես այնքան էի երազում, որ Գալուստ Գրիգորչը, ինչպես Սովետում, կասեր՝ «Ո՞վ է համաձայն, անցավ միաձայն»:
...
-Դուք էլ տխրեցիք, հա՞: Լավ, ոչինչ մի՛ տխրեք: Ազգային ժողովը դա մի վայր է...

Հ. Գ. Ազգային ժողովը մի վայր է, որտեղ հաստատվում են Սերժ Սարգսանի նեղ անձնական շահերից բխող օրինագծեր: Դա մի վայր է, որը չունի որակ:
Մեզ նոր որակի Ազգային ժողով է պետք: Ազգային ժողով, որը չի հիշեցնի Օրուելի հայտնի անասնաֆերման: Դրան հասնելու միակ ճանապարհը 2017թ. խորհրդարանական ընտրություններն են, որոնց պետք է պատրաստվել արդեն հիմա: Հաջորդ գումարման Ազգային ժողովում պետք է բուռն քննարկումների արդյունքում հաստատվեն միայն երկրի շահերից բխող օրինագծեր:

Հակոբ Տեր-Հակոբյանի ՖԲ էջից