Եթե փայլուն մտավորական Հակոբ Պարոնյանը սովից պիտի շունչը փչեր իր ազգակից միլիոնատերերի ու ամիրաների անտարբեր աչքի առաջ, պարզ չէ՞, որ հաջորդ էտապում էլ օտարները պիտի ջախջախեին Զոհրապի և Վարուժանի պայծառ գլուխները եվրոպական դիվանագետների և միսիոներների անտարբեր աչքի առաջ...Մեր 1700-ամյա գրավոր մշակույթը ցույց է տալիս, որ իսկական արվեստի կոթողները ստեղծվել են առանց զիմզիմովների նյութական աջակցության: Հովանավորներով ստեղծվածները հիմնականում միջակ գործեր են. կա՛մ պատմությունը խեղաթյուրած տարեգրություններ, կա՛մ ոսկեզօծ վարքագրություններ յաղագս քմահաճ մեկենասի, կամ էլ՝ եկեղեցական սնամեջ հրաշապատումներ՝ հանուն մի կտոր հացի:

ՎԱՐԴԳԵՍ ԴԱՎԹՅԱՆ

(«Մտորումներ թամբի վրա»)

Իսկապե՛ս, հիմա ոչ միայն բարձրաստիճան պաշտոնյաների, մեծահարուստների փողերով են գիրք տպում, այլև հեղինակները խնդրում են, որ իրենց գրքերի առաջաբանները հովանավորները գրեն։
Խնդալու իրականություն...

Կիմա Եղիազարյանի ֆեյսբուքյան էջից