Կա երկու ուղի`

1. Անցկացնել սպիտակ գիծ, ու առաջ գնալով զբաղվել պետության զարգացմամբ՝ բոլոր ոլորտներում իրավիճակ, մտածողություն փոխելով, մարդու իրավունքները դարձնել պետության համար կարևորագույն արժեք, հասնել քաղաքացու բարեկեցության մակարդակի բարձրացմանը և այլն։

2. Կենտրոնանալ բացառապես անցյալի վրա, նախկինների կողմից կիրառված մեթոդները շրջել նրանց դեմ, «կատարելագործել» դրանք, նպատակ ու գաղափարախոսություն հռչակելով «ակն ընդ ական» սկզբունքը։

Երկու ուղին էլ ունեն վերապահումներ ու բայցեր, սակայն երկրորդն ակնհայտորեն դեպի «կոտրած տաշտակ» տանող հորձանուտ է, իսկ ուղիների միջև ընտրություն կատարելն էլ անխուսափելի է։

Երվանդ Վարոսյանի ֆեյսբուքյան էջից