Ինչպես հայտնի է, Նիկոլի համար Ռոբերտ Քոչարյանին բանտարկելն ու փակի տակ պահելը իդեա-ֆիքս է, սևեռուն և կպչուն միտք: Այդպիսի մտքերից ազատվելու համար Նիկոլը դեռ տարիներ առաջ պետք է այցելեր համապատասխան մասնագետի, սակայն նախընտրեց «հեղափոխություն» անել և իրականացնել իր մանկական, մտավոր հետամնաց երազանքը:

Բայց դա իրագործելու ճանապարհին նրան պետք եղավ մի մեծ քրեական գործ կարել՝ մի իսկական մախաթ ասեղով, որի անունն էր «Մարտի 1»: Դա, ըստ նրա տրամաբանության, ամենակարճ և հեշտ ճանապարհն էր՝ երկրորդ նախագահին լիկվիդացնելու:

Հաշվարկները, սակայն , սխալ դուրս եկան: Գիտակից մարդիկ գիտեին, որ Քոչարյանը մարտի 1-ին ընդամենը սահմանադրական կարգն է պահել՝ ինչը և մտնում է երկրի նախագահի պարտականությունների մեջ: Դա հասկանում է նաև ամբողջ քաղաքակիրթ աշխարհը: Հետևաբար, այդ կարած գործը կանգնեց փլուզման վտանգի առաջ, և նիկոլական իշխանությունը տեսավ, որ պետք է այլ բան մտածել:

Որպես այլ բան՝ նրանք առաջ քաշեցին հայտնի տվող Սիլվա Համբարձումյանի վարկածը, ըստ որի, Սիլվան կաշառք տալու շքերթում իբր թե չի անտեսել նաև Քոչարյանին, և նրան էլ է տվել: Բայց ժամանակն անցնում էր, և Սիլվայի վարկածն էլ ոչ մի քննություն չէր բռնում: Նիկոլականները էլ ավելի վախեցան ու սարսափեցին՝ ախր այսպես շարունակվելու դեպքում շուտով Քոչարյանը արդարացվելու է և դուրս է գալու բանտից, իրենք էլ փախչելու են իրենց քաղաքական տերերի մոտ (եթե տերերն ընդունեն և ապաստան տրամադրեն):

Եվ ինչպես խեղդվող մարդն է կախվում փրփուրից, թավշյա իշխանության ներկայացուցիչները կախվեցին Վահան Շիրխանյանի բաց նամակից, որպեսզի ավարտին հասցնեն Քոչարյանի գործը կարելը:

Չի՛ օգնելու, պարոնա՛յք, ո՛չ սիլվաները, ո՛չ վահանները, ոչ էլ ինչ-որ այլ անձ ձեզ չի օգնելու՝ փրկել սեփական արժանապատվությունը և չխայտառակվել: Գալու է ժամանակը, երբ բոլորդ ներողություն եք խնդրելու և բարոյական վնասի փոխհատուցում վճարեք:

Անի Կարապետյանի ֆեյսբուքյան էջից