Չէ, բայց քաղաքականապես շատ «գրագետ» վիրուս է, կետային հարվածում է գերազանցապես Միացյալ Նահանգների աշխարհաքաղաքական հակառակորդներին:

Ո՞վ է սա, ախր՝ ի՞նչ կապ ունի Արցախի, Արցախյան ազատամարտի, մեր արցախյան հաղթանակների հետ, որ իրեն այստեղ տերուտնօրեն է զգում։

«Այո»–ն Նիկոլ Փաշինյանի համար 3 անգամ ավելի կարևոր է, քան մարտի 1–ի 10 զոհը։

Նստելու որոշումը Հայաստանի ներկայիս ղեկավարը և վաղվա «նախկին իշխանությունը» հենց այսօր կայացրեց։

Լսե՞լ եք Նիկոլի անտաղանդության հերթական նմուշի` «Այո»-ի պրոպագանդային նվիրված ոտանավորի խոսքերով գրված «քարոզչական հիթը»։

Տխրելը կամ ցավ ապրելը քիչ է, մեղմ է, գրեթե՝ ոչինչ չասող:

Այսօրվա իշխանությունը Մարտի 1-ի ցավալի իրողությունները որպես քաղաքական խաղաքարտ է օգտագործում։

«Այո»-ի քարոզարշավը փաստում է, որ 2018-ին եղել է ոչ թե հեղափոխություն, այլ հեղաշրջում։

Իշխանական պատգամավորների կարծիքը, թե «ինչ օրենքի մասին կարող է լինել խոսքը, երբ կա ժողովրդի կարծիքը», տարրական անգրագիտություն է և վիրավորական է բանականության տեսանկյունից։