Հունիսի 20-ին անկախության 2-րդ հանրաքվեն է լինելու։ «Ո՛չ» ասենք չդադարող պարտությանը, և «Այո՛»՝ Հայաստանին։ Քվեարկենք, որ Հայաստանն ու Արցախն ապրեն։

Նիկոլի վերարտադրությունը նշանակում է՝ Հայաստանը հոշոտման հանձնել մեր հակառակորդներին։ Մեր խնդիրն է ձևավորել Նիկոլի տոտալ մերժման մթնոլորտ։ 

Մենք լաչառ չենք, գոռգոռալ չենք սիրում․ 24 ժամ աշխատելու ենք և մյուսներին էլ ենք աշխատեցնելու։

Պետք է ճնշումն Ադրբեջանի վրա մաքսիմալ մեծացնենք, որ հասկանան՝ գերիներ պահելն անիմաստ է իրենց համար, որ իրենք կորուստ են ունենում իրենց երկրի վարկանիշի մեջ։

Նիկոլի անցած ճանապարհն արյունոտ է։ Նա արյան համար պատասխան տալու վախից պատրաստվում է նոր արյուն թափել։ Պետք է չեզոքացնել բախումնային սցենարները։

Եթե չլիներ այս իշխանությունը, որը երկիրը հասցրեց պատերազմի, պատերազմ առհասարակ չէր լինի։ Իսկ կոպիտ սխալների շարքը հանգեցրեց պարտության։

Այս ընտրություններում հարցը շատ պարզ է՝ հաղթելու է հույսը, վերելքի հեռանկարը, արժանապատիվ խաղաղության գաղափարը։

Քվեարկեք, որ հաղթեք։ Քվեարկեք, որ չպարտվեք։ Քվեարկեք Նիկոլի դեմ ու Հայաստանի օգտին։

Բանակցային ճիշտ գործընթացի արդյունքում հնարա­վոր է, և պետք է անել առավելա­գույնը, որպեսզի ԼՂԻՄ տարածքի մեջ գտնվող Հադրութը և Շուշին հետ բերվեն։

Այս իշխանությունը 3 տարում ոչ մի խոստում չի կատարել, նույնիսկ խոստացել էին, որ ինձ պետք է դատեն, էդ էլ չարին:

Պատերազմ չունենալուն ոչ թե խաղաղասիրությամբ են հասնում, այլ գործոն դատնալով։ Այս իշխանության պարագայում Հայաստանը շանս չունի։

Փաշինյանին քվեարկողները պոլիէթիլենային տոպրակի մեջ կդնեն 5000 զոհերի ու Արցախի կորստի բեռը, և նրան լեգիտիմ իրավունք կտան հետագայում դրա մեջ դնել բոլորիս։

Եթե մարդն ինքն իրեն չի կարողանում կառավարել, երկիրն ինչպե՞ս կարող է կառավարել։ Իսկ մեր այսօրվա կառավարությունն այդպիսինն է՝ մարդիկ իրենց անելիքը չգիտեն։

Պատերազմում պարտվել ենք ապիկարության, անշնորհքության, վատ կազմակերպվածության պատճառով։

Նիկոլիզմով հիվանդները մեր ժողովրդի մի մասն են և ամենաշատն են տուժել այս ամենից։

Մենք հազարավոր զոհեր ունեցանք, որովհետև ծնվել էր մեկը՝ փոքրիկ մարդը: Թող այլևս չծնվի այնպիսի մեկը, ով հազարավորների մահվան պատճառ կդառնա:

Ադրբեջանը շարունակում է կյանքի կոչել Ղարաբաղում իր տարած հաղթանակը, իսկ հայկական զինված ուժերը դադարել են պաշտպանել անգամ իրենք իրենց։ 

Իրավապահ մարմինները չպետք է ենթարկվեն անձամբ երկրի վարչապետին: Դա պարզապես խայտառակություն է: Դա ոչ մի դեպքում չէր կարելի անել, ոչ մի դեպքում։