Չորսօրյա պատերազմից հետո, երբ նախագահական պալատում ապրիլի 23-ին Սերժ Սարգսյանը հարցազրույց տվեց ամերիկյան «Բլումբերգ» գործակալությանը, իշխանական գործիչները ձկան պես լռում էին ու ոչինչ չէին ասում այդ հարցազրույցի մասին: Կարծես, նման բան տեղի էլ չէր ունեցել:

Ավելին՝ նախագահականի կայքում այդ հարցազրույցի ոչ մի տարբերակ (գրավոր տեքստի կամ տեսանյութի տեսքով) չտեղադրվեց: Բաղրամյան 26-ը «բլոկ էր արել» «Բլումբերգին»:

Լրատվամիջոցները անցած շաբաթներին ակտիվորեն քննարկում էին այդ հարցազրույցը, որտեղ Սարգսյանը բացահայտել էր կազանյան գործընթացի մանրամասները եւ նշել, որ ինքը 2011-ին համաձայն էր 5 շրջաններ հանձնելուն, խաղաղապահների տեղակայմանը, փախստականների վերադարձին, իսկ Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցն էլ, պատկերավոր ասած, համաձայնել էր թողնել բախտի քմահաճույքին (եսիմ՝ 100 կամ 500 տարի կլինի՝ կլինի, չի լինի՝ չի լինի):

Այդ հարցազրույցում Սերժ Սարգսյանը նաեւ ասել էր, որ «խելամիտ չէ» նստել բանակցություների սեղանի շուրջ, քանի որ կրակում են: Այսինքն՝ «չորով» հրաժարվում էր բանակցություններից:

Այս ամենը բուռն քննարկման նյութ դարձավ, ՀՀԿ ղեկավարի հայտարարությունների մասին արտահայտվեցին տարբեր քաղաքական գործիչներ, լրատվամիջոցներում բազմաթիվ մեկանաբանություններ եւ վերլուծություններ հրապարակվեցին: Բայց իշխանությունը, ինչպես արդեն նկատեցինք, ձկան պես լռում էր եւ ոչ մի կերպ չէր մեկնաբանում «Բլումբերգի» հարցազրույցը՝ որդեգրելով մի կեցվածք, ինչից կարելի էր հասկանալ, որ իշխանական գործիչների համար «այդպիսի հարցազրույց բնության մեջ չի եղել»:

Եվ միայն այսօր, երբ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահները հայտարարություն տարածեցին, հանկարծ իշխանությունը «հիշեց» «Բլումբերիգին» տված Սարգսյանի հարցազրույցը, եւ Էդուարդ Շարմազանովը երջանիկ դեմքով մեկնաբանեց համանախագահների հայտարարությունը՝ այն գնահատելով որպես իր առաջնորդի «բառապաշարով» կազմված տեքստ (թեպետ, դարձյալ չի նշում, թե որ հարցազրույցի բառապաշարից են «օգտվել» համանախագահները):

«Բլումբերգի» հարցազրույցում եւ համանախագահների հայտարարության մեջ ընդամենը մի բառ կա, որ համընկնում է՝ «վստահություն»: Բայց Շարմազանովն այնքան ոգեւորված է խոսում եւ մի քանի անգամ շեշտում, թե, իբր, ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը օգտվել է Սարգսյանի «բառապաշարից», որ պարզապես ծիծաղ է առաջացնում (ախր, եթե Մինսկի խումբն օգտվեր Սարգսյանի բառապաշարից, ապա «խիարը թարս կբուսեր»):

Իսկ այն, որ Սերժ Սարգսյանը նշված հարցազրույցում հրաժարվում էր բանակցություններից, իսկ հիմա համանախագահների առաջարկով պատրաստվում է հանդիպել Ալիեւի հետ, այդ հակասության մասին Շարմազանովը լռում է:

Ուղղակի զավեշտական է, երբ 1994-ի զինադադարից հետո Մինսկի խմբի բոլոր հայտարարությունների նույնաբովանդակ տեքստերը հիմա Շարմազանովը փորձում է վերագրել իր առաջնորդի «բառապաշարին»: Իսկապես, զավեշտական է:

Բնական է, հո չէ՞ր ասելու, որ իր առաջնորդը փոշմանել է, ու երեք շաբաթ առաջ բանակցություններից հրաժարվելու մասին արած կտրական հայտարությունից հետո այժմ մեկնում է Վիեննա՝ հանդիպելու Ալիեւին (մի բան, ինչի մասին ասում էին լուրջ քաղաքական գործիչները՝ նկատելով, որ սխալ է բանակցային գործընթացից նախապայմաններով հրաժարվելը, եթե հետո ստիպված ես լինելու առանց դրանց բավարարման գնալ բանակցելու):

Փոխարենը՝ Շարմազանովը շեշտադրում է «բառապաշարի», իբր, նույնականությունը:

Ինչ ասենք: ՀՀԿ ղեկավարն իր ո՞ր մի խոսքի տերն է եղել, որ. սկզբում ասում է մի բան, հետո անում է լրիվ հակառակը, եւ այդպես շարունակ (ոչ միայն արտաքին, այլեւ ներքին քաղաքականություն վարելիս): Շա՜տ «ուժեղ դիվանագետ» է, ուղղակի մենք չենք «ընկալում»:

Կիմա Եղիազարյան