Առաջին դեպքը չէ, իհարկե, այս ոչ լրիվ երկու տարվա ընթացքում, երբ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանից հեռանում են նրա խորհրդականները: Ոմանք սուսուփուս կամ հնարավորինս աննկատ, մյուսները որոշ աղմուկով, առանձին դեպքերում՝ աղմկահարույց հայտարարություններով: Ասենք, ինչո՞ւ միայն խորհրդականները:

Բայց ամենից թարմ օրինակը ավիացիայի գծով կամ հարցերով Նիկոլ Փաշինյանի խորհրդական Հակոբ Ճաղարյանի հրաժարականն էր, որ իր իսկ գրառումից դատելով՝ նա ներկայացրել էր ապրիլի 6-ին:

Ակնհայտ է, որ Հայաստանի քաղաքացիական ավիացիայում, որ ինքնին ռազմավարական նշանակություն ունեցող ոլորտ է, այն էլ՝ մեր երկրի համար, բավականին վատ ու խնդրահարույց պրոցեսներ են զարգանում: Թեկուզ այն, որ միջազգային ոլորտային կազմակերպության կողմից, այսպես ասեմ, Հայաստանին որոշակիորեն «կարմիր քարտ» են ցույց տվել, արդեն ոչ մի լավ բան չի հուշում:

Հարցը սոսկ այն չէ, որ «թավշյա» իշխանությունը ոլորտի ղեկավարումը վստահել էր նման աշխատանքի համար բավարար փորձ ու պատրաստություն չունեցող երիտասարդ անձնավորության: Հարցն այն չէ անգամ, որ քաղավիացիայի կառույցի ղեկավարը, անձնական խնդրով պայմանավորված, հիմա երկրում չէ: Հարցը նրան ոլորտ վստահողն ու նրան այնտեղ նշանակողն է, այն է՝ ՀՀ վարչապետը, ով էլ, ըստ էության, պետք է կրի այդ ամենի հետևանքների պատասխանատվությունը: Կարծում եմ, տեսանելի հեռանկարում կձևավորվի համապատասխան հանրային ու նաև՝ քաղաքական պահանջ, և Հայաստանի քաղավիացիայի ոլորտում ստեղծված վիճակն ուսումնասիրելու համար առնվազն խորհրդարանական հանձնաժողով կգումարվի:

Բայց մեկ այլ երևույթ է ուշադրություն գրավում: Այն, որ քիչ թե շատ բանիմաց անձինք հեռանում են Փաշինյանից: Կրկնում եմ, խոսքը միայն Հակոբ Ճաղարյանի մասին չէ, և նրա հրաժարականն ամենևին առաջին դեպքը չէ:

Ի դեպ, Հակոբ Ճաղարյանը բավականին հետաքրքրական հանգամանքներ է ներկայացնում՝ իր հետ կատարվածի վերաբերյալ: Մասնավորապես, նա նշում է, ապրիլի 4-ին զեկույց է ներկայացրել վարչապետին՝ նրան մի հերթական, բայց վերջին անգամ բացատրելով «հայկական քաղավիացիայի ԻՐԱԿԱՆ իրավիճակը՝ առանց ստերի և իրականության աղավաղման», հերթական անգամ պարզաբանել է այդ վիճակում հայտնվելու իրական պատճառները և նշել «այս ճգնաժամից դուրս գալու ուղիները»:

Ավիացիայի գծով վարչապետի արդեն նախկին խորհրդականը, ինչպես ինքն է վկայում, ներկայացրած վերջին զեկույցում առաջարկել է. «Թույլ տալ վերջապես գրագետ, կազմակերպված, և երկիրն ու ոլորտը սիրող, անվարձահատույց աշխատանքի պատրաստ, իրական մասնագետների թիմի հետ լծվել իրավիճակի շտկմանը: Հակառակ դեպքում ընդունել իմ հրաժարականը»:

Արդեն փաստ է, որ ընդունվել է նրա հրաժարականը: Դրանից տրամաբանորեն հետևում է, որ չեն ընդունվել ոլորտը կարգավորելու վերաբերյալ նրա առաջարկները: Դրանց բովանդակությանն անծանոթ լինելով՝ դժվար է պատկերացում կազմել, թե որքանով օգտակար առաջարկություններ են ներկայացվել:

Սակայն այստեղ հատկանշական է եղելությունն ինքնին: Վարչապետն ունի ոլորտային խորհրդատու: Վարչապետը բանի տեղ չի դնում իր իսկ խորհրդականի առաջարկությունները: Ավելին, խորհրդականի հրաժարականից անմիջապես հետո, նաև նրա հասցեին, բավականին վիրավորական ու ջղային տոնայնությամբ գրառում է անում Նիկոլ Փաշինյանը, թե՝ «ՀՀ-ում «ավիացիայի մասին շատ լացողները» երկար տարիներ քանդել են այն...», ապա գրառման հետ զետեղում է այս թեմայով հունվարի 25-ի իր ասուլիսում արած անդրադարձի տեսանյութը:

Քանի որ «ավիացիայի մասին», պայմանական ասած՝ վերջին «լացը» հենց Հակոբ Ճաղարյանի հրաժարականի հայտարարությունն էր, տրամաբանական հարց է ծագում՝ այդ նա՞ է կամ նա՞ էլ է «երկար տարիներ քանդել ավիացիան»: Հետաքրքիր է, էլի: Եթե նա էլ է «երկար տարիներ քանդել ավիացիան», ապա ի՞նչ գործ ուներ կառավարությունում, ինչո՞ւ էր նշանակվել խորհրդական:

Չնայած, այս դեպքում, ամենայն հավանականությամբ գործ ունենք Փաշինյանի համար տիպային գործելակերպի հետ: Բավական է, որ որևէ մեկը, թեկուզ իր մոտիկ շրջապատից, հակառակ մի բան ասի կամ ավելի վատ՝ հեռանա, միանգամից հայտարարվում է «վատ մարդ» ու սկսվում է իշխանական քարոզչամեքենայի հարձակումը նրա վրա: Ավելին, Փաշինյանը չի խորշում պիտակավորման ու պախարակման անձամբ այդ գործընթացին մասնակցելուց:

Իսկ հայրենական քաղավիացիան երևի կշարունակի թռիչքները... երազում:

Արմեն Հակոբյան