Մեր Սահմանադրության 2–րդ հոդվածի համաձայն՝ ՀՀ–ում իշխանությունը պատկանում է ժողովրդին։ Նույն հոդվածում նշված է նաև, որ իշխանության յուրացումը որևէ կազմակերպության կամ անհատի կողմից հանցագործություն է: 

Ինչպես հայտնի է, Րաֆֆի Հովհաննիսյանը մի շարք պաշտոններ է պահանջել՝ համեստորեն հանդես գալով ժողովրդի անունից։ «Ժառանգության» ղեկավարն ու իր թիմը կարծում են, որ եթե իրենք ստանան 5 մարզպետի և 8 գերատեսչության ղեկավարի պաշտոնները, ապա չեն դառնա իշխող կոալիցիայի մաս, այլ կմնան ընդդիմություն։

Փաստորեն, «Ժառանգությունը» փորձում է ՕԵԿ–ի ճանապարհով գնալ, բայց այդ ամենն անել ժողովրդի անունից և մնալ ընդդիմադիրի կարգավիճակում. շատ համեստ ցանկություն է։

«Մենք առաջարկում ենք կիսել իշխանությունը ժողովրդի հետ»,–հայտարարում է Րաֆֆի Հովհաննիսյանը։

Դժվար է ասել, թե ինչպես են րաֆֆիենք չափել իշխանությունը և ինչպես են հաշվել, որ 13 պաշտոնով այն կարելի է կիսել, սակայն էականը տվյալ դեպքում դա չէ։

Էականն այն է, որ Րաֆֆին հընթացս վերախմբագրում է ՀՀ սահմանադրությունը։ Եթե նա համոզված է, որ ինքն է հաղթել (Րաֆֆին, կրկին համեստաբար, մշտապես հայտարարում է, որ փետրվարի 18–ին ժողովուրդն է հաղթել), եթե նա առաջարկում է կիսել իշխանությունը ժողովրդի հետ, ապա ստացվում է, որ Րաֆֆու ցանկությունների կատարման դեպքում իշխանությունը կիսով չափ է պատկանելու ժողովրդին, ինչը կիսով չափ հղի լինելու պես մի բան է։

Դատելով ամենից՝ գործը թուղթ ու գրիչին չի հասնի։ Կողմերը պատրաստվում են երդման արարողությանը։

Սևակ Մինասյան