Մի քանի կայքում վերնագիր կարդացի, թե ուզում է հայրենիք վերադարձնել երկրից հեռացած հարազատներին:
Իբր երկրում մնացածներն իր հարազատներն են, հեռացածներին էլ է հարազատ համարում: Չի զգո՞ւմ՝ թե՛ հայաստանաբնակ, և թե՛ Սփյուռքի հայության համար կեղծ ու շողոմ խոսքը տհաճ ու անդուր է:
Հարազատության մասին մեր ու իր պատկերացումները 180 աստիճանով տարբերվում են:
10-ամյա ղեկավարման շրջանն ապացուցել է, թե որքա՜ն «հարազատ» են իր համար արտագաղթած ու հայրենիքում մնացած մարդիկ, որոնց «հարազատորեն» այնպես ուժգին գրկեց, որ մի մասին իր գրկում խեղդեց, իսկ մյուս մասն էլ, բարեբախտաբար, կարողացավ այդ բուռն գրկախառնությունից դուրս պրծնել, խեղդվելուց փրկվեց ու որքան հնարավոր է հեռու փախավ իրենից:

Կիմա Եղիազարյանի ֆեյսբուքյան էջից