Ամուլսարի հարցը քաղաքական է, այլ ոչ թե բնապահպանական։

Նիկոլը թքած ունի բոլորի ու բոլորի փաստարկների ու մտահոգությունների վրա։

Կամ էլ ՀՀ կառավարության նման բարդ, ռեբուսի, հանելուկի նմանվող օգնության ծրագիր ընդունեք։

Պետությունը, կառավարությունը, պարետատունն առաջարկում են միայն դիմակներ և անիմաստ, ոչինչ չտվող, միայն խլող արտակարգ դրություն:

Վերջապես մենք ապրում ենք նոր, իրավական, ժողովրդավարական երկրում, ուր գործում են միայն իրավունքն ու օրենքը։

Հիմա էլ ձեռքը գցել է հայ պատմագիտությանը, թե բա «հայդատական»:

Իսկ 2020-ին քար լռություն է պահպանում։

Այս մեկ ամսում ինչքան կեղտոտ ու մութ, բաց թողնված գործեր կան, պետք է հասցնեն ավարտին։

1923-ին հայ բոլշևիկների կազմակերպմամբ տեղի է ունենում «նախկին դաշնակցականների» հայաստանյան կոնֆերանս։

Նավահանգստի հարակից թաղամասերում, այդ թվում և հայկական Բուրջ Համուդում, անվնաս մնացած որևէ շենք գոյություն չունի։

Բիզնեսի աջակցման ծրագրերն անբավարար են, չկա համակարգված և հաշվարկված մոտեցում։

Նիկոլին էլ դրեք էդ աղանդի գլխավոր աստված, ձեզ միայն սենց բաներ է մնում անել ու սպասել ձեր փայ «փրկությանը»։

Ուտել-ուրանալը բնորոշ է նման անաստվածներին:

Բաժանարար գիծը, կոպիտ ասած, պետք է լինի կարողացողների ու անկարողների միջև։

Սրանց հիմա թվում է, թե ամենակարող են:

Ինչպե՞ս կարելի է անվանել 1990-ից սկիզբ առնող պատմությունը, երբ ՀՀՇ-ն նվաճեց Հայաստանի իշխանությունը։

Դժվար է պատկերացնել, թե ինչի արդյունք է այն:

Քննչական մարմինը պարզապես «ծաղրում է» իրավաբանական գիտությունը։