Հերթական անգամ ի ցույց դրվեց նիկոլ փաշինի ու իր մանկլավիկների ոչնչությունը: Միակ հարցն այն է, թե որքա՞ն է դեռ հանդուրժվելու այս մղձավանջը:

Նիկոլը հատկապես իրեն հավատացողներին է «քաշել», «քցել» ու քթներից բռնած մինչև հիմա ման է տալիս։

Նման տխմարություններով գնացեք ձեր լյումպեն-պողոսների ու զոմբիների առջև ելույթներ ունեցեք, իրենք դա կընդունեն որպես «հալած յուղ»։

Մինչև դուք՝ դավաճան-կլոններով ու արնախում-կլոուններով չվերանաք, հայությունը, լինի Երևանում, թե Ստեփանակերտում, փրկվելու շանս չի ունենալու:

Ժեստերի լեզվի ու արարողակարգային նրբությունների սիրահար Կրեմլն իր վերաբերմունքը Նիկոլ Փաշինյանին հրամցրեց ցուցադրաբար։

Նիկոլը «մարտի 1»–ի գործով նախապատրաստում էր Արցախի պետականության ոչնչացումը և նա դրան հասավ ամբոխի հիացական բացականչությունների և բուռն ծափահարությունների ներքո։

Ռուսական ОРТ-ին, հանրահայտ հեռուստալրագրող Վլադիմիր Պոզներին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի հարցազրույցը, ինչ խոսք, կարևոր էր և տպավորիչ:

Հայաստանում թուրքական 5–րդ շարասյան առաջամարտիկ Արման Բաբաջանյանին հերթական անգամ հունից հանել է ՀՀ 2–րդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի հյուրընկալվելը ռուսական «ОРТ»–ով հեռարձակվող Վլադիմիր Պոզների հաղորդմանը։

Թուրքիան ուզում է ոչ թե տնտեսապես կլանել Հայաստանը, այլ վերացնել մեր երկիրը։ Բայց դե թուրքական նախագծի քարոզիչների համար դա խնդիր չէ և նույնիսկ շանս է։

Քաղաքացիներին հազարներով կործանման է տարել իր իսկ քայլերի հետևանքով տեղի ունեցած պատերազմում, տասնյակ հազարավոր քաղաքացիների դարձրել է հայրենազուրկ, տնազուրկ, առհասարակ, երկիրն ու ժողովրդին նետել է աղետի հորձանուտը:

Թուրքերի համար լենաները դիշովի պուտանկեքի, սաունայի քիսաչու կամ աման լվացողի դերում պետք է լինեն։

Հայաստանը կախված է Ռուսաստանի «ձվերից», Արցախի Նիկոլն էլ (դե՛, Արայիկ Հարությունյանը, էլի՛) ամեն օր խաղում է Մուրադովի «ձվերի» հետ։

Անհատական ինքնաոչնչացման գնով առաջ են հրում «թուրքերը մեր ախպեեե՜րն են» կործանարար «օրակարգը»:

Թրքահպատակ նիկոլ փաշինի ու նրա դավաճանախմբի հակահայ ոճիրները, Արցախը թուրքին հանձնելու նպատակները կարող էին ձախողվել, եթե կոնկրետ Արցախում էությամբ արցախցի ու արժանապատիվ ղեկավար ու ղեկավարություն լիներ։

Նիկոլը «պատերազմի ու պարտության կուսակցության» ներկայացուցիչ է։ Այդ կուսակցության այս պահի դրոշակակիրը։

Ախր, ինքդ՝ «գել-խեղդ», տոկոսանկարիչդ՝ «գել-ափ», միանգամից դնեիք ու մի «ծիծիլիոն» տոկոս զմփացնեիք:

Անխուսափելիորեն օրինաչափ է, որ քաջնազարաբար հասնելով իշխանության, նա իր աննորմալ ու հիվանդ երևակայությունը պիտի արտապատկերեր՝ ձևավորելով իսկապես «ցնդելու» և անտանելի միջավայր:

Հովիկը նիկոլենց թիմի Գիքորն է, այսինքն՝ տան ներքին խոսակցությունը հրապարակայնացնողը։ Հովիկը ցույց է տալիս «Թուրքական քայլը» խմբակցության ներքին մթնոլորտը։