Նիկոլ Փաշինյանն ի զարմանս աշխարհի, ի վնաս Հայաստանի, Արցախի ու ի դժբախտություն հայ ժողովրդի (նաև՝ ի ամոթ քաղաքական վերնախավ կոչվածի)՝ դեռ զբաղեցնում է վարչապետի աթոռը, թեև պետք է գտնվեր լրիվ այլ աթոռի վրա։

Եթե համարում եք սատանայի առաքիչը ամեն ինչ այնքան լավ է արել, որ ԾԱՓԵՐԻ է արժանի, ապա թող այդ ծափերի պատճառը ձեզ էլ այցելի:

Արցախը թուրքին հանձնած ղեկավարին եք ծափ տալիս, ուրա՞խ եք, որ կորցրել ենք մեր հայրենիքը:

Աշխատանքից ազատվել է։ Ինչու և ինչ հիմքով-չգիտեմ. էական էլ չէ։

Այս կապիտուլյանտ և ազգակործան իշխանությունները հետևողականորեն քանդում են ԵՊՀ-ն:

Իսկ այ ինչ նպատակ է հետապնդվում Արցախում, դժվար է ասել։

Գերագույն գլխավոր թրքահպատակը անհետ կորածների ծնողներին իրենց զավակներին փնտրելու համար դիահերձարաններ է ուղղորդում։

Մեկն ասում է՝ հայ մայրեր ձեր որդիներին փնտրեք դիահերձարաններում, մյուսը՝ մեր զոհված զինվորների սաղավարտներից ճեմուղի է կառուցում:

Այո՛, ճիշտ գուշակեցիք, բոլորը դարձյալ Կառավարության և ԿԳՄՍ կողմից ներկայացված անձինք են։

Ասել եմ ու կասեմ՝ Հայաստանում իշխում է դե-ֆակտո օկուպացիոն վարչակարգ։

Այս վտանգավոր երևույթը գնալով խորանում է։

Վարույթ իրականացնող մարմինը՝ ՀՀ ԱԱԾ-ն, այս անգամ կունենա անհրաժեշտ արիություն ՀՔԾ ՀԿԳ ավագ քննիչին գոնե հարցաքննության հրավիրելու համար:

Գլխավոր դատախազությունը բավարարեց բողոքս և հարուցեց քրեական գործ իմ դեմ սուտ մատնության փաստով։

Հիմա թուրքական գործոնը էապես նվազել է Վաշինգտոնի համար:

Առանց ձեզ պատժելու մենք չենք կարող ապրել, այս երկիրը չի կարող ապրել։

Նիկոլն իր ուզած 6 ամսից 5 ամսում իր իսկ առաջարկած ճանապարհային քարտեզից միայն 2 կետով է առաջ շարժվել։

Մշակութային ու կրթական բազմաթիվ ծրագրերի շնորհիվ բարեկամանում էին երկու պետությունները, հայ և ռուս ժողովուրդները։

Իմիջայլոց, չեմ զարմանա, եթե Հայաստանի Հանրապետության իշխանության կողմից որևէ խիստ արձագանք չլինի։