Փաշինյանի ու Գեղամյանի «բռնցքամարտը» շատ խորհրդանշական է. դա ցույց է տալիս հաճախորդաց սերնդափոխությունը:

Սրանք շուտասելուկի պես պարբերաբար կրկնում են, որ իշխանությունը պատկանելու է ԱԺ-ում մեծամասնություն ունեցող ՀՀԿ-ին՝ դրա նախագահի գլխավորությամբ:

Հարցի պատասխանը պետք է փնտրել ոչ միայն ու ոչ այնքան մշտական քաոսի աղբյուր հանդիսացող նոր Սահմանադրության ու դրան կից կարվող օրենքների մեջ, այլ լրիվ ուրիշ տեղ:

Երևանում «ֆուտբոլային» դիվանագիտությունը ծառայեցնում էին (են) մասնավոր շահին, որը 100 տոկոսով հակադիր է ՀՀ շահին:

Թալանում են բոլորը, բայց «նստում» են շատ քչերը: Վազգեն Խաչիկյանն այդ քչերից էր:

Իր հավակնությունների մասին ուղիղ խոսելու համար ՀՀԿ ղեկավարին խանգարում է ոչ թե նախկինում տված խոստումը, այլ լրիվ ուրիշ բան:

Պաշտոնական Ստեփանակերտի տեսակետը հակամարտության կարգավորման հարցում հրապարակավ հակադրվեց Երևանում հնչած պաշտոնական տեսակետին: 1997-ից հետո նման բան առաջին անգամ է տեղի ունենում:

Ե՛վ՛ Նալբանդյանը, և՛ «անկախ» մամուլը, և՛ բոլոր տեսակի հաճախորդները ոչ թե «ռուսական շպիոն» են, այլ Բ26-ի կամակատարները: Պարզապես նույն թիմի տարբեր անդամներ իրար են «փչացնում»:

ՀՀԿ ղեկավարը ցույց է տվել, որ Նալբանդյանը ոչ թե սփյուռքի շրջանակների «զոնդաժով» է զբաղվել, այլ ներկայացրել է բանակցային գործընթացի առարկան:

Նալբանդյանի հայտարարությունը եղավ, ռեակցիան ստուգվեց (ի դեպ, պաշտոնական Ստեփանակերտն ընդդիմացավ Նալբանդյանի հայտարարությանը, ինչը ողջունելի է) և արդեն կարելի է «ռազմահայրենասիրություն» խաղալ:

Նալբանդյանը հերթական անգամ «պոդստավկա» արվեց Բ26-ի կողմից: Այնտեղից փորձում են Սփյուռքի շրջանակների մոտ ստուգել ռեակցիան:

Անվտանգության տեսանկյունից «անպետք հողեր» ձևակերպումը մեկ էլ հնչել էր Սերժ Սարգսյանի կողմից՝ ապրիլյան քառօրյա պատերազմից հետո:

Բ26-ը «Ելք»-ի և այլ հաճախորդների միջոցով նախաձեռնել է հակառուսական կամպանիա, իսկ ահա Բաքուն հզոր լոբբիստական գործունեություն է իրականացնում ՌԴ-ում:

Քրեական տարրը օգնեց կազմակերպել «լեգիտիմ ընտրություններ» (ևս մեկ անգամ կանչեցնենք «Ելքի» ականջները) և հիմա «լեգիտիմ կրակոցներ» է արձակում:

Սարգսյանի համար Սեյրանի ու նրա նմանների կազմակերպած միջոցառումները (հարսանիք, ծնունդ, նշանդրեք, ատամհատիկ, խոսք ուզել և այլն) կարևոր են, քանզի նրանք ...

Մեզ հիմա մնում է միայն երկրպագել օտար «Մանչեսթեր Յունայթեդին»: Մեկ էլ տեսար այդ թիմը հաղթեց ՉԼ-ում, ու մենք կրկին բարոյական հաղթանակ տարանք՝ Հենոյի ուսերին տեսնելով ՀՀ դրոշը:

Հիմա Հայաստանի իշխանությունները կրկին վտանգավոր խաղ են սկսել ու կրկին՝ հանուն աթոռի: Իրենց կարծիքով, ելք են գտել՝ «Ելք»-ին հանելով աշխարհաքաղաքական «տռաս»:

Ինչու՞ պետք է իշխանությունը հանձնի իր յուրայինին «կակոյ նիբուծ» ընտրակեղծիքի համար: