Լևոն Անանյան. «Վերջին մի քանի տարիներին երկրում նկատվում է բեկում ընթերցանության ճգնաժամը հաղթահարելու առումով»
Լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ Հայաստանի գրողների միության նախագահ Լևոն Անանյանը, խոսլով հայկական արդի արձակի մասին, ասել է, թե ժամանակակից հայ արձակը մի նոր վերածնունդ է ապրում։
–Այսօր գրականաության մեջ արձակի տարբեր ճյուղերի զարգացման տենդենցներ կան։ Տեսնում ենք եվրոպական վեպի սկզբնավորումն՝ ի դեմս Ալեքսանդր Թոփչյանի, տեսնում ենք, որ Ցեղասապանության՝ Եղեռնի, թեման, այդ ազգային վշտի թեման այլևս անխոցելի է։ Նկատի ունեմ, որ պետական մրցանակի արժանացավ Վահագն Գրիգորյանի «Ժամանակի գետը» վեպը,–ընդգծել է նա։
Հարցին, թե արդյո՞ք այդ վերածնունդ ապրող գրական վեպը հասանելի է ընթերցողին, ինչպիսի՞ն է գրող–ընթերցող կապն այսօր՝ Լևոն Անանյանը պատասխանել է, թե դա ամենախոցելի հարցն է։
–Այո՛, կա գրականություն, այդ գրականությունը տպագրվու մ է և այն պետք է ընթերցվի։ Ոչ մի գրող չի գրում, որ ինքը ընթերցի։ Վերջին մի քանի տարիներին երկրում նկատվում է բեկում ընթերցանության ճգնաժամը հաղթահարելու առումով։ Մի քիչ շատ ասացինք չե՛նք կարդում, չե՛նք կրադում և դա էլ դառնում է մի տեսակ ախտանիշ, ապա նաև վահան, թե դե եթե ոչ ոք չի կարդում՝ ես ինչու՞ պետք է կարդամ,–ասել է նա։
Լևոն Անանյան. «Վերջին մի քանի տարիներին երկրում նկատվում է բեկում ընթերցանության ճգնաժամը հաղթահարելու առումով»
Լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ Հայաստանի գրողների միության նախագահ Լևոն Անանյանը, խոսլով հայկական արդի արձակի մասին, ասել է, թե ժամանակակից հայ արձակը մի նոր վերածնունդ է ապրում։
–Այսօր գրականաության մեջ արձակի տարբեր ճյուղերի զարգացման տենդենցներ կան։ Տեսնում ենք եվրոպական վեպի սկզբնավորումն՝ ի դեմս Ալեքսանդր Թոփչյանի, տեսնում ենք, որ Ցեղասապանության՝ Եղեռնի, թեման, այդ ազգային վշտի թեման այլևս անխոցելի է։ Նկատի ունեմ, որ պետական մրցանակի արժանացավ Վահագն Գրիգորյանի «Ժամանակի գետը» վեպը,–ընդգծել է նա։
Հարցին, թե արդյո՞ք այդ վերածնունդ ապրող գրական վեպը հասանելի է ընթերցողին, ինչպիսի՞ն է գրող–ընթերցող կապն այսօր՝ Լևոն Անանյանը պատասխանել է, թե դա ամենախոցելի հարցն է։
–Այո՛, կա գրականություն, այդ գրականությունը տպագրվու մ է և այն պետք է ընթերցվի։ Ոչ մի գրող չի գրում, որ ինքը ընթերցի։ Վերջին մի քանի տարիներին երկրում նկատվում է բեկում ընթերցանության ճգնաժամը հաղթահարելու առումով։ Մի քիչ շատ ասացինք չե՛նք կարդում, չե՛նք կրադում և դա էլ դառնում է մի տեսակ ախտանիշ, ապա նաև վահան, թե դե եթե ոչ ոք չի կարդում՝ ես ինչու՞ պետք է կարդամ,–ասել է նա։
7or.am