Պատերազմը երբ սկսվեց, բոլորիս սիրտը հանգիստ էր քո համար Դավ. դու պրոֆեսիոնալ էիր քո զինվորական գործի մեջ, բայց պարզվեց՝ պատերազմը տանում է ուժեղներին։
Ասում են՝ գնդակը, ինչպես կանայք, սիրահարվում են լավագույններին, հա ու էտ տենցա։
Դավ քո հետ մենք միշտ ներկայով ենք խոսում, դու կաս Դավ, դու մեր համար կաս։
Դավիթը իր զինվորներին վերաբերվում էր իր հարազատ երեխեքի պես ու էտ զինվորների համար էլ կյանքը տվեց, փրկեց իր վաշտին, բայց ինքը անմահացավ, իրանց կամանդիրը անմահացավ։
ՀԵՐՈՍ բառը օգտագործելուց միշտ զգուշ պետքա վերաբերվել էտ բառին, բայց հիմա մենք ճակատներս պարազած կասենք, որ մենք հերոս ունենք՝ Դավիթը, մեր Դավիթը, մեր ՕՄԱՐԻ ԱՐԾԻՎԸ։

Ասլի Ասատրյանի ֆեյսբուքյան էջից