Որոշակի նմանություն կա Լեռնային Ղարաբաղում եւ օրինակ Ղրիմում տիրող իրավիճակների միջեւ: Ղրիմի հետ կապված իրավիճակում Ռուսաստանի համար շատ կարեւոր էր Ղրիմի բնակչության դիրքորոշումը: Այս մասին NEWS.am–ի հետ զրույցում հայտնել է ԵԱՏՄ ինստիտուտի տնօրեն եւ Եվրասիական փորձագիտական ակումբի համահիմնադիր Վլադիմիր Լեպեխինը:

«Ղրիմի բնակչության 80 տոկոսը ռուսներ էին: Նրանք ցանկանում էին միանալ Ռուսաստանին: Ռուսաստանը գնաց դրան: Տվյալ իրավիճակում ռուսական կողմն ուշադրություն է դարձնում Արցախում ապրող մարդկանց տրամադրվածությանը: Արցախում, իհարկե, հանրաքվե պետք է անցկացվի, որպեսզի այդ կարծիքն արձանագրվի»,-ընդգծել է փորձագետը:

Նրա խոսքով՝ Արցախի կարգավիճակի մի քանի տարբերակներ կան. առաջինը՝ Ադրբեջանի կամզում, երկրորդը՝ որպես անկախ պետություն, երրորդը՝ Հայաստանի կազմում եւ չորրորդը՝ Ռուսաստանի:

Այս առումով փորձագետը նշել է, որ առաջին կետով արցախցիները նույնիսկ չեն արտահայտվի, այլ կդիտարկեն մյուս երեքը: Ի դեպ, գնալով քչանում է արցախցիների թիվը, որոնք կողմ են Արցախի՝ Հայաստանի կամզում կարգավիճակին, քանի որ Հայաստանի ղեկավարությունը վանում է Արցախը:

«Այն իրավիճակում, երբ Հայաստանի ներկայիս իշխանությունները փորձում են ակտիվացնել բանակցություններն Արցախի հարցով եւ Եվրոպային խնդրում են արագ որոշել կարգավիճակը, իրականում խոսքը միայն առաջին տարբերակի մասին է, այսինքն՝ արձանագրել ներկա իրավիճակը՝ Արցախը Ադրբեջանի կազմում եւ փակել խնդիրը: Այսինքն, Հայաստանի ղեկավարությունն իրականում չի պաշտպանում Արցախի շահերը»,-ընդգծել է Լեպեխինը:

Վերջինս ընդգծել է, որ Հայաստանը պետք է հետեւի Ռուսաստանի դիրքորոշմանն այդ առումով, որպեսզի այդ հարցի լուծումը հետաձգվի, քանի որ Հայաստանին ամրապնդվել է պետք: Հայաստանին ժամանակ է պետք ապագային առավել վստահ նայելու համար:

Լեպեխինն ընդգծել է, որ Ադրբեջանն, իհարկե, ցանկանում է ձերբազատվել ռուսական ռազմական ներկայությունից Արցախում, քանի որ դա միակ խոչընդոտն է Ադրբեջանի համար, որպեսզի ամբողջությամբ վերագծի Հարավային Կովկասի քարտեզն իր օգտին:

***

Եվրոպական Միությունն, ըստ էության, աջակցել եւ աջակցում է Ադրբեջանին եւ Թուրքիային, իսկ Հայատանսին խաբում է: Այս մասին NEWS.am-ի հետ զրույցում հայտարարել է ԵԱՏՄ ինստիտուտի տնօրեն եւ Եվրասիական փորձագիտական ակումբի համահիմնադիր Վլադիմիր Լեպեխինը:

Նա ընդգծել է, որ Եվրամիությունը ոչինչ չի արել, որպեսզի խոչընդոտի Ադրբեջանի էքսպանսիային Հայաստանի տարածքում:

«Այսինքն՝ լուռ համաձայնություն է եղել: Եվ այդ առումով, իհարկե, նրա համար շահավետ է, որ Եվրամիությունը նախկինի պետ շեղի Հայաստանի ուշադրությունը Ռուսաստանից, որպեսզի շարունակի քթից բռնած ման տալ ՀՀ ԱԳՆ-ին՝ ինչ-որ բան խոստանալով, բայց իրականում աջակցելով Ադրբեջանին եւ նրա էքսպանսիային»,-ընդգծել է փորձագետը:

Նա մատնանշել է, որ Ադրբեջանը հույս ունի, որ ԵՄ դիրքորոշումը Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության մասին կաջակցի նրանց այն առումով, որ Լեռնային Ղարաբաղը ադրբեջանական տարածք է:

«Իսկ մի՞թե Հայաստանն այլընտրանքային դիրքորոշում է առաջ քաշում Եվրամիությունում Լեռնային Ղարաբաղի առնչությամբ: Ցավոք սրտի, առաջ չի քաշում»,-ընդգծել է Լեպեխինը:

«Սակայն պետք է հստակ պատկերացում լինի, որ Եվրամիությունը ոչինչ չի տա Հայաստանին: Իրավիճակն աշխարհում այդպես է դասավորվել: Այն դասավորվել է ընդդեմ հայերի եւ ընդդեմ Ռուսաստանի»,-նշել է փորձագետը:

Նրա կարծիքով՝ բավականին իրատեսական է այն սցենարը, որի համաձայն՝ Արեւմուտքը կցանկանա նոր աշխարհաքաղաքական ճակատ ստեղծել Հարավային Կովկասում՝ ընդդեմ Ռուսաստանի:

«Գլխավոր խաղացողը Թուրքիան է, որը ՆԱՏՕ-ի անդամ է: Եթե ՆԱՏՕ-ն պատերազմ վարի ՌԴ-ի դեմ, հասկանալի է, որ մեծ հավանականություն կլինի, որ Թուրքիան կարող է տարբեր քայլերի դիմել Հարավային Կովկասում իրավիճակն ապակայունացնելու եւ Ռուսաստանի դեմ նոր ճակատ բացելու համար»,- պարզաբանել է ռուս մասնագետը:

Վերջինս հիշեցրել է, որ միշտ շեշտել է, որ 2020 թվականի պատերազմն ուղղակի հայ-ադրբեջանական չի եղել:

«Իրականում աշխարհաքաղաքական հիմնական խնդիրը տարածաշրջանում Ռուսաստանի ազդեցությունը թուլացնելն է եւ Թուրքիայի դերը մեծացնելն այնտեղ, որը կնշանակի նաեւ ՆԱՏՕ-ի, Մեծ Բրիտանիայի դերակատարության ամրապնդումը»,-ասել է Լեպեխինը:

Նրա խոսքով՝ իրականում խոշոր էերգետիկ ընկերություններ եւ արեւմտյան քաղաքական գործիչներ բավականին հստակ առաջադրանք են կատարում Հարավային Կովկասում:

«Մենք տեսնում ենք, որ արեւմտյան էներգետիկ ընկերությունների համար շատ կարեւոր են նավթային եւ գազային այլընտրանքային երթուղիները, այդ թվում՝ Բաքվով եւ Թուրքիայով դեպի Եվրոպա գնացող ուղիները»,-նշել է փորձագետը: