Շատերը կարծում են, թե Փաշինյանը քննադատեց Բայդենի վարչակազմի ներկայացուցչին այն պատճառով, որ վերջինս քննադատել էր ստորագրված օգոստոսի 8-ի հուշագիրը՝ այն համարելով չափից դուրս ադրբեջանամետ:

Հիշեցնենք, որ Օ'Բրայենը նախկինում ասել էր, որ Բայդենի թիմի կողմից առաջարկված քաղաքականության հիմնասյուներից մեկը ԱՄՆ-ի խոստումն էր՝ պատժամիջոցներ կիրառել այն պաշտոնյաների և ընկերությունների նկատմամբ, որոնք կառուցում, շահագործում կամ օգտագործում են միջանցքը՝առանց Հայաստանի համաձայնության: ԱՄՆ-ի ներկայիս խոստումը՝ աջակցել միջանցքին հիմա, նախքան Հայաստանը կձեռնարկի իր սահմանադրության փոփոխության վերջին քայլը, կարող է նշանակել, որ Երևանը կորցրել է Բաքվի նկատմամբ այդ լծակը:

Օ'Բրայենի այս կարծիքը հունից հանեց Փաշինյանին, քանի որ ամերիկյան գործիչը ակամայից բացահայտեց, որ Փաշինյանն իրականում լուրջ բանակցություն չի վարել Ադրբեջանի հետ:

Նրա միակ նպատակն էր.ամեն գնով ստանալ Ալիևից այդ թղթի կտորը, որպեսզի նա կարողանար այն հրամցնել հայ հանրությանը:

Մինչդեռ հայ հանրությունը պիտի իմանա, թե ինչ տրամաբանությամբ էր ընդանում ԱՄՆ-Ադրբեջան-Հայաստան բանակցային գործնթացը:

Հիշեցնենք, որ 2023-ի սեպտեմբերյան իրադարձություններից հետո, երբ արցախահայությունը լքեց Արցախը, 2023 թվականի նոյեմբերի 15-ին, ԱՄՆ-ի Ներկայացուցիչների պալատի արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի Եվրոպայի հարցերով ենթահանձնաժողովի լսումների ժամանակ, Օ'Բրայեն ասաց, որ Միացյալ Նահանգները չեղարկել է Ադրբեջանի պաշտոնյաների հետ նախատեսված բարձր մակարդակի հանդիպումները: «Մենք հստակեցրել ենք, որ սեպտեմբերի 19-ի իրադարձություններից հետո մեր հարաբերությունները Ադրբեջանի հետ նորմալ չեն լինի, քանի դեռ չենք տեսել առաջընթաց խաղաղության ճանապարհին», - այդ ժամանակ ընդգծեց Օ'Բրայենը: Նա նաև նշեց, որ մի շարք բարձր մակարդակի այցելություններ արդեն չեղարկվել են:

Ի՞նչ տեղի ունեցավ հետո։ Ադրբեջանը կոշտ արձագանքեց և դուրս եկավ ԱՄՆ-ի միջնորդությամբ Հայաստանի հետ բանակցություններից՝ մեղադրելով ԱՄՆ բարձրաստիճան պաշտոնյային Բաքվի կողմից Լեռնային Ղարաբաղի ռազմական գրավման «անընդունելի» քննադատության մեջ։ Ադրբեջանի արտաքին գործերի նախարար Ջեյհուն Բայրամովը հրաժարվեց հետագա բանակցային գործնթացից:

Ավելին, Ադրբեջանը նաև հայտարարեց, որ կմերժի ԱՄՆ բարձրաստիճան պաշտոնյաների այցելությունները, և ԱՄՆ-ն ռիսկի է դիմում կորցնելու միջնորդի իր դերը: Ադրբեջանական հայտարարության մեջ նաև ասվում էր, որ Վաշինգտոնը շարունակում է աջակցել Երևանին, չնայած Հայաստանը «ագրեսոր է և տարածաշրջանում անկայունության աղբյուր»:

Մինչդեռ հայկական կողմից այն ժամանակ կար զրոյական արձագանք:

Այսինքն, նույնիսկ ԱՄՆ-ն էր փորձում բալանսավորել Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև հարաբերությունները, որից Ադրբեջանը դժգոհ էր և ցանկանում էր իր դիրքերը ամրապնդել, մինչդեռ Փաշինյանի գլխավոր նպատակը եղել էր, ամեն գնով Ադրբեջանից ստանալ, իբր,խաղաղության այդ թղթի կտորը:

Փաշինյանընույնիսկ չթաքցրեց դա իր ասուլիսում՝ բառացիորեն հայտարարելով հետևյալը:

«…Օ'Բրայենի ասածը շատ տարօրինակ է, իսկ մյուս կողմից՝ բոլորովին էլ տարօրինակ չէ։ Եթե Օ'Բրայենը խոսում է Հայաստանի խոցելիության մասին, ապա պետք է ասեմ, որ, ցավոք, Հայաստանն ամենախոցելին էր նրա և նրանց պաշտոնավարման ընթացքում։ Ուզում եմ հիշել 2023 թվականի իրադարձությունները, ուզում եմ հիշել 2022 թվականի իրադարձությունները, 2021 թվականի իրադարձությունները, պետք է ասեմ, որ մենք երբեք գոհ չենք եղել այն արձագանքից և աշխատանքից, որը այն ժամանակվա Միացյալ Նահանգների վարչակազմը կատարել էր մեր տարածաշրջանում խաղաղության օրակարգին աջակցելու համար…»։

Այսինքն Փաշինյանըխոստովանում է, որ այն ժամանակ Բայդենի վարչակազմի քննադատությունները Ադրբեջանի հասցեին, պարզվում է,դուր չէր գալիս նաև Փաշինյանին, այն պատճառով, որ դրա արդյունքում Ադրբեջանը չէր համաձայնվում փոխզիջումներին և դրա արդյունքում, Փաշինյանը չէր կարողանում ստանալ Ալիևից իր բաղձալի խաղաղության թղթի կտորը:

Ահա սա է,որ պիտի իմանա հայ հանրությունը և հետևություն կատարի, որ Փաշինյանի իշխանության մնալու ամեն օրը մոտեցնում է մեր երկիրը աղետին:

Քանզի Փաշինյանի գլխավոր խնդիրը իր իշխանության պահպանումն է՝ցանկաված գնով, այդ թվում՝նաև Հայաստանի անվտանգությանը սպառնացող վտանգի հաշվին:

Սա է իրականությունը:

Դավիթ Մկրտչյան

Հ.Գ. Այս ամենը վկայում է այն մասին, որ անկախ նրանից, թե ով կլինի միջնորդ՝ ԱՄՆ-ն, թե Ռուսաստանը, Փաշինյանի դեպքում Հայաստանը կորուստ է ունենալու, քանզի նրա գլխավոր մոտիվացիան իր, այլ ոչ թե երկրի շահերի հետապնդումն է:

Աղբյուրը՝ Zham.am