Սա Երևանի պետական տիկնիկային թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարն է, Հանրային խորհրդի անդամ, որը Հանրային հեռուստատեսության եթերում կոչ է անում իշխանություններին փայտով ծեծել կամ ճիպոտահարել Շիրակի թեմի առաջնորդ Միքայել Սրբազանին` «ամբախ-զամբախ» խոսելու համար։

Սրա նմաններին մեր իրականության մեջ ընդունված է համարել մտավորական, ինձ համար միշտ անհասկանալի որակում է։ Սա ոչ այնքան հայտնի է իր բուն ստեղծագործական գործունեությամբ, որքան հասարակական-քաղաքական թեմաներով ամբախ-զամբախ դուրս տալով։

Սրան տևական ժամանակ քարշ են տալիս տարբեր մամուլի ակումբներով ու հեռուստաեթերներով, որտեղ նա դարակազմիկ վերլուծություններ է անում աշխարհաքաղաքական գործընթացներից մինչև ներքաղաքական ու հոգևոր խնդիրների մասին։

Շատ կոնկրետ մեդիահարթակներում սրան «ռասկրուտկա» անելը պատահական չէ, քանի որ սրա անունը տարիներ շարունակ կապվում է «Սորոսի հիմնադրամի» հետ։ Այլ կերպ ասած՝ սորոսական է։ Սա տևական ժամանակ եղել է «Բաց հասարակության հիմնադրամներ-Հայաստան» («Սորոսի ֆոնդի») հիմնադրամի խորհրդի անդամ, հիմնադրամ, որն իբր Հայաստանում աջակցում է մարդու իրավունքների ու ժողովրդավարության ամրապնդմանը։ Բայց իրականության մեջ այդ ֆոնդի հետ կապվող կարկառուն սորոսականներից մեկը՝ օրինակ, սա՝ Ռուբեն Բաբայանը, առաջարկում է կարծիք հայտնելու համար, որպես պատիժ Հայաստանում կիրառել հրապարակում մարդուն փայտով ծեծելը։ Մեկ այլ կարկառուն էլ մատնագրեր է գրում հոգևորականների ու քաղաքական գործիչների նկատմամբ, որ ձերբակալեն։ Մյուս մասը լռելյայն կամ աղմուկ-աղաղակով աջակցում է Նիկոլ Փաշինյանի՝ այլանդակ ու այլասերված բռնապետական կարգեր հաստատելու, բանտերը քաղբանտարկյալներով լցնելու գործին։

Սրանք Նիկոլի հենարանն են Հայաստանում ժողովրդավարության վրա ոտքերը սրբելու ու մարդու իրավունքների վրա թքելու գործում։ Ու պատահական չէ, որ Բաբայան Ռուբեն կոչվածին Հանրայինի եթերում դաժանորեն շահագործում են ընդդեմ Հայ առաքելական եկեղեցու։ Թվում է, թե բարոյական առումով սրանք այլևս իջնելու տեղ չունեն, բայց բանից պարզվում է՝ բարոյական անկման տեսանկյունից սրանց պոտենցիալը գրեթե անսահման է։

«Մայր Հայաստան» կուսակցության վարչության անդամ Դերենիկ Մալխասյանի ֆեյսբուքյան էջից