Հայոց ցեղասպանության պնդումների հերքումը քրեականացնող օրինագիծը Ֆրանսիայի Ազգային ժողովից հետո անցավ նաև Սենատում... Ազգային ժողովի կողմից օրինագծի ընդունումից հետո մենք բավականին ժամանակ ունեինք կանխարգելիչ միջոցներ ձեռնարկելու համար: Սակայն որևէ կանխարգելիչ միջոց չկարողացանք ձեռնարկել: Հենց որ խոսք գնաց ֆրանսիական ապրանքների դեմ բոյկոտի մասին, Թուրք արդյունաբերողների և գործարարների միության նախագահ Ումիթ Բոյները և Արդյունաբերության նախարար Զաֆեր Չաղլայանը, առաջ ընկնելով, հայտարարեցին որ նման բոյկոտները արդյունք չեն տալու և հանգստացրեցին Ֆրանսիային: Արտաքին գործերի նախարար Դավութօղլուի գիտակցված խոսքը, որ «Ֆրանսիան խայտառակություն է անում», վարչապետ Էրդողանի «այլևս  Ֆրանսիա չեմ գնա»  լուրջ սպառնաալիքները բավարար չէին  հակառակ կողմին համոզելու համար...

Իր ազգային բնազդները կորցրած մեր ազգն իր պատիվը նսեմացնելու վերաբերմունքի դիմաց չխիզախեց փոքր-ինչ վնասի գնալ...

Երբ, որ 5 տարի առաջ Շվեյցարիան նմանատիպ օրենք ընդունեց, մի քիչ հոխորտացինք, հետո տեղի տվեցինք: Դրանով էլ չբավարարվեցինք. անցյալում մեզ մատերի վրա խաղացրած Շվեյցարիայի Արտաքին գործերի նախարար Քալմի Ռեյին Անկարա դեսպանների հավաքին հրավիրելով, նրան որպես պատվավոր հյուր  դիմավորեցինք:

Վերջին տարիներին, երբ օտար երկրները ցեղասպանության մասին որոշումներ ընդունեցին, մենք բավարարվեցինք փոքր մի քննադատական ուղերձ հղելով:

Այդ իսկ պատճառով ոչ մի երկիր չի խուսափում Թուրքիային ցեղասպանության գոլ խփելուց: Գիտեն՝ Թուրքիան մի քիչ հոխորտալուց հետո կընդունի նվաստացումը:

Ֆրանսիայի Սենատի ընդունած որոշումը որքան Ֆրանսիայի, միևնույն ժամանակ նաև Հայաստանի հաղթանակն է: Քանի որ Սարկոզիին նման ուղու վրա դնողը ոչ միայն Ֆրանսիայի հայ ընտրազանգվածն է, այլ միևնույն ժամանակ Հայաստանը:

Մենք անգամ միաջազգային հարթակում 4 միլիոնանոց Հայաստանի կշիռը չունենք: Ցավալի է, բայց իրական...

Մելիհ Աշըք, «Միլլիյեթ»