«1886թ մայիսի 1-ին Չիկագոյում տեղի ունեցած հանրահավաքից սկսվեց աշխատանքի և աշխատող մարդու կարևորումը աշխարհում: 1889թ. Փարիզի կոնգրեսը հայտարարեց այս օրը աշխատավորների օր և առաջարկեց այն դարձնել տոն: Մեր օրերում աշխարհի ավելի քան 140 երկիր տոնում է մայիսի 1-ը:

Հայաստանը այս պահին չեմ կարծում, որ լիարժեքորեն տոնում է մի տոն, որը կապված է մեր պետության կարևորագույն խնդրի` աշխատանքի հետ: Աշխատատեղերի բացակայությունը ստիպում է մեր քաղաքացիներին լքել Հայաստանը, մասնագետները չէն կարողանում գոյատևել և պահել իրենց ընտանիքները, լավագույն ուսանողները ձգտում են մեկնել զարգացած երկրներ: Բանվոր հասկացողության և կարգավիճակի մասին էլ չեմ խոսում: Իսկ տոն ունենալ օրացույցում որպես տոն՝ դեռ չի նշանակում, որ մեր հասարակության համար այն իրական տոն է: Վիրտուալ և նոստալգիկ տոն, ցավոք՝ ուրիշ ոչինչ»։