Եվրասիական տնտեսական բարձրագույն խորհրդի ընդլայնված կազմով նիստի ժամանակ Ռուսաստանը, Բելառուսն ու Ղազախստանը ստորագրեցին Մաքսային միությանը Հայաստանի անդամակցության «ճանապարհային քարտեզը»:

Սակայն մինչ ստորագրելը Ղազախստանի նախագահ Նուրսուլթան Նազարբաևը հայտարարել է, որ պատրաստ է ստորագրել այդ «ճանապարհային քարտեզը», բայց մինչ այդ պահանջում է պարզաբանել ՄՄ սահմանի հարցը՝ Լեռնային Ղարաբաղի խնդրով պայմանավորված:

«Բաց է մնում հարցը, թե որտե՞ղ է լինելու Հայաստանում Մաքսային միության սահմանը՝ պայմանավորված ղարաբաղյան հակամարտության հետ: Հետևաբար, մենք կստորագրենք «ճանապարհային քարտեզը», բայց հատուկ կարծիքով»,- ընդգծել է Նազարբաևը:

Ինչեւէ, կատարվեց «արեւմտամետ» Սերժ Սարգսյանի մանկության բյուեղյա երազանքը: Ամենակարեւորը՝ ստորագրման արարողության ժամանակ չքնեց: Թեպետ, հազիվ թե ցանկանար աչքը կպցնել, սա ԱՊՀ ինչ-որ գագաթաժողով չէ, որ իրեն թույլ տար հանգիստ ննջել:

Երբ իրադարձությունը այնքան կարեւոր է, որի ընթացքում հնարավորություն կա «եվրագերազանցիկից» վերածվել «մաքսագերազանցիկի» ու դուր գալ Պուտինին, դժվար թե Սերժ Սարգսյանը «զգոնությունը կորցնի» ու քնի:

Ի դեպ, հետաքրքիր է, որտեղ էին հայ «արեւմտամետների» խմբերը, որոնք դեկտեմբերի 2-ին այստեղ Երեւանում բողոքի ակցիաներ էին անում Պուտինի դեմ:

Մեզ թվում էր, որ նրանք այսօր պետք է լինեին Մոսկվայում եւ նույն ոգով մարտնչեին Պուտինի դեմ՝ թույլ չտալով, որ նա հաստատի «Ճանապարհային քարտեզը»:

Ավա՜ղ…

Ինչ վերաբերում է Նազարբաեւի կասկածամտությանը եւ հատուկ կարծիք գրելու ցանկությանը, ապա պետք է նկատել, որ Ղազախստանի նախագահը չի կարդացել Զորի Բալայանի նամակը: Հուսանք, նրան ցույց կտան Պուտինին հասցեագրված 18 էջանոց այդ նամակում Գյուլիստանի պայմանագրին վերաբերող հատվածը եւ դրանով կփարատեն նրա կասկածները:

Մյուս կողմից էլ, կարծես, ներքին կյանքում է «Ճանապարհային քարտեզ» գծագրվում: Խոսքը հայ-ռուսական գազային համաձայնագրի «վավերականությունը» վիճարկող ԱԺ ոչիշխանական 4 խմբակցությունների միասնական գործողությունների մասին է:

Չնայած, ԱԺ նախագահն արդեն ստորագրել է նախօրեին մեծամասնության կողմից ձեռքով քվեարկված եւ «ընդունված» որոշումը, սակայն ոչիշխանական խմբակցությունները ԱԺ հաշվիչ հանձնաժողովի արտահերթ նիստ են պահանջում, որի ընթացքում պետք է ձգտեն չեղյալ համարել այդ համաձայնագրի «վավերացման» մասին որոշումը:

Բացի այդ ոչիշխանական ուժերի կողմից միասնական գործելու մտադրությունն առկա է, ինչը կարեւոր հանգամանք է գործող իշխանությունների դեմ համախմբված պայքար սկսելու համար:

Այնպես, որ ՀՀ ներքաղաքական կյանքում էլ ի դեմս ոչիշխանական ուժերի ենթադրվում է «ճանապարհային քարտեզի» հաստատում:

Բայց ոչ թե ՌԴ-ի եւ Պուտինի, այլ՝ Բաղրամյան 26-ի դեմ:

Կիմա Եղիազարյան