Նամակը հայփոստ հանձնել են հենց ամսի 29-ին, 30-ին հայփոստը ուղարկելա։

Նախկինում բոլոր գերատեսչությունններն իրար հետ սերտ կապեր ունեին, ցանկացած հարց արագ լուծում էր ստանում:

Հայաստանը թիրախավորելու հաջորդ քայլերից մեկը լինելու է, այսպես կոչված, «արևմտյան ադրբեջանցիների՝ իրենց հայրենիք վերադարձի» խնդիրը։

«Ստոկհոլմյան սինդրոմը» Հայաստանում շարունակում է մնալ որպես քաղաքական գործոն, և դրան հատկապես ենթակա է բնակչության առավել խոցելի շերտերը։

Ահա թե նաև ինչու է ծաղկում շինարարությունը Երևանում, իսկ իսկ պետականակործան իշխանությունը դա ներկայացնում իբր լավ կյանքի ցուցիչ...։

Լուսանկարից տպավորություն է, որ Բայրամովն է պարտված կողմի ներկայացուցիչը։

Եթե ​​սա չհասկացվի, ապա «Երևանի քաղաքապետի» թեկնածուները շատ շուտով կդառնան «Էրիվանի քաղաքապետի նախկին թեկնածուներ»։

Անելանելի իրավիճակում հայտնվելով՝ մարդիկ թողնում են, որպեսզի ծիրանը թափվի, այնուհետև չնչին գնով վաճառում են՝ պահածոյացման նպատակով։

Սա հերթական քաղաքական հտապնդումն է իմ նկատմամբ, մի խելացնոր, իշխանատենչ մարդու անմիջական ցուցումով, որը ջղաձգվում է՝ հասկանալով, որ մեզ քրգործերով կամ կալանքներով վախեցնելն անհնար է:

Ներքաղաքական փոփոխությունն է միայն դուռ բացելու Հայաստանի ու Արցախի փրկության համար։

Ալիևը Մակրոնին հաթաթա է տալիս, ասում է՝ Փաշինյանը մեր կողմից է, դո՞ւ ինչ ես հայկական շահ պաշտպանում։

Եթե սրանց մեջ անկեղծ մարդ կա, ապա թող պատմեն, թե ով և ինչ նպատակով ստեղծեց Ելք դաշինքը։

Կամ ցրում եք բոլոր սահմանադրական մարմինները և աղբարկղը նետում խորհրդանիշները և հանձնվում, կամ կիրականացվի «հակաահաբեկչական» գործողություն:

Ստորագրելով այս թուղթը՝ պաշտոնական Երևանը Ադրբեջանին կտա «կադաստրային վկայական», որը օրինականացնելու է Բաքվի ու Անկարայի բոլոր տարածքային և այլ տիպի պահանջներն ուղղված Հայաստանին։

Ինչպես քպ-ականներն են հարմար առիթ փնտրում քծնելու, սողալու համար իրենց տիրոջ ոտքերի առաջ, այնպես էլ նրանց ստրկատերն է ամեն առիթով քծնում, սողում, արդեն իր տիրոջ՝ Թուրքիայի նախագահի առաջ։

Նիկոլ Փաշինյանը «քննիչ» հանձնաժողովում ագրեսիվ պրոադրբեջանական քարոզ էր իրականացնում իր արածներն արդարացնելու և իր անելիքների հիմքերը գցելու համար:

Այդ տարանջատումները ոչնչացրել են մեզ, ու դժվար էր պատկերացնել, որ հիմա նույնպես կարելի է նոր բաժանումներ հնարել, սակայն դրանք կան, որոնք անգամ անհեթեթությունների են հասնում:

Արդեն վստահ եմ, քոչարյանաֆոբիան իրականում շատ ավելի լուրջ պատճառներ ունի, քան աբիժնիկությունն է, կամ նախանձը։