Օրենսդրական այս նախագիծը արդեն իսկ ՀՀ Ոստիկանության կողմից ներկայացվել է կառավարությանը:

Եթե 1994–ից մինչև 2020–ը Ադրբեջանն էր միջազգային հանդիպումների ժամանակ լացում տարածքների ու փախստականների թեմայով, ապա հիմա դերերը փոխվել են։ Հայաստանը ներկայանում է վիզը ծուռ ու պարտված դեմքով։

Ալիևը 30 տարվա ընթացքում Արցախից հավաքած ամեն հատիկ ցորենի համար մեզանից հատուցում ա պահանջելու, իսկ դա կստանա միայն Նիկոլի ֆիզիկական ու պաշտոնական գոյության դեպքում:

Նիկոլը մի վիճակի է հասցրել Հայաստանը, որին Մոսկվայում համարում են «դիշովկա», իսկ Վաշինգտոնում՝ տաշեղ, որը կարող է թռչել, երբ մեր տարածարջանում հատվի ռուսական անտառը։

Մոսկվան ունի իր ավանդական շահերը այս տարածաշրջանում, անքննելի է:

Հաշվի առնելով ներկա իրողությունները և արցախահայության գլխին կախված լուրջ վտանգը՝ առնվազն քաղաքականապես անմեղսունակ պետք է լինել Արցախի խորհրդարանի խոսնակի կարգավիճակով արևմտաթուրքական շահերի լոբբինգով զբաղվող խմբակի հետ հանդիպելու համար։

Հայաստանն այսօր կանգնած է պատմական սխալների և պատմական աղետի շեմին:

Միանգամից ասեմ՝ անիմաստ նախաձեռնություն, ժամանակի կորուստ և ինքնախաբեությամբ զբաղվել։

Ուստի, խնդրում եմ, այդ շոուն այլևս պայքար չանվանեք:

Լա՛ո, բայց գիտես, չէ՞, որ այս քայլարածների համույթից կարելի է ազատվել միայն մի դեպքում, երբ ազատվենք էն մեկից...

Քիչ, է որ Հայաստանը թշնամանում է ՌԴ-ի հետ, դեռ մի բան էլ դա անում է «Պուտինի վրա դրսից մարդ բերելով»։

Այ ինչքան մեզ սիրում ես, էդքան տեխնոլոգիա ու զենք տա՞ս:

Հեռացե՛ք, թողեք ապրի Հայ ժողովուրդը և կերտի Անկախ և Ազատ Հայրենիք:

Լավ բան է սա թե վատ, մեկնաբանելու կարիք չկա:

Նիկոլը Հայաստանի գերեզմանափորը դառնալով՝ դառնում է նաև Ռուսաստանի գերեզմանափորն առնվազն մեր տարածաշրջանում։

Ի՞նչ եք կարծում, կարո՞ղ է 7 օրում «զինվոր դարձած», տեղանքին անծանոթ միջին վիճակագրական 30–55 տարեկանը դիրք պահի։

Փաստորեն «Հավաստի աղբյուրը» ոչ թե կամ ոչ միայն Նիկոլ Փաշինյանն է, այլ նաև Էմանուել Մակրոնը։

Այսինքն ներկա պահին ունեն նույն նպատակներն ու գտնվում են աշխարհաքաղաքական նույն գծի մեջ։