Նիկոլ Փաշինյանն ինչի՞ դիմաց է պատրաստ վայր դնել վարչապետական լիազորությունները:

ԱԺ-ում առաջարկում են «ստրուկների» փոխանակություն՝ մանդատը մանդատի դիմաց։ Տխուր է։

Փաշինյանը կիրակի օրով էլի «խմբագրապետական» ուղերձ է հղել ընթերցողին։

«Բանկային գաղտնիք» ասվածն ըստ էության վերացնելու համոզված կողմնակցի դերում մինչև հիմա հենց գործող իշխանությունն է հանդես եկել ու գալիս:

Եթե Փաշինյանը խմբագրական է գրում ու հայտարարում, որ գնում է տնտեսությունը գիտակցաբար փլուզելու ճանապարհով, ապա դա նույնն է, որ խոստովանի, որ գիտակցաբար փլուզում է Հայաստանն ու Արցախը։

Ստեփանակերտը նույնպե՞ս գտնում է, որ Ալիևը կառուցողական է տրամադրված։ Պաշտոնական Երևանի ու Ստեփանակերտի տեսակետները շարունակո՞ւմ են նույնական մնալ։

Նիկոլն իր ելույթով իշխանափոխություն սադրեց։ Հանրության ողջամիտ ու առողջ հատվածները պետք է տրվեն այդ սադրանքին՝ իրական արժեքային հեղափոխություն անելով։

Հիմնական վախը այդքան բաղձալի իշխանությունը կորցնելն է:

Փաշինյանն, ինչպես մեկուկես տարի, ամիսուկես առաջ էր սարսափած Քոչարյանին ազատության մեջ տեսնելու մղձավանջային հեռանկարից, այնպես էլ` հիմա։

Մայիսի 8-ին, Շուշի ազատագրման 28-րդ տարեդարձի օրը Հայաստանի Ազգային ժողովում արձանագրվեց փողոցային քաշքշուկի ու ծեծկռտուքի խայտառակ դրսևորում:

Նիկոլը տնաբույծ ֆյուրերիկ է։ Բայց Հայաստանը Գերմանիայի ռեսուրսը չունի, որ Հիտլեր պահի։

Ստացանք այս թյուրիմացություն խորհրդարանն ու գերագույն գլխավոր դատարկությանը։ Երկիրն է ափսոս, մեկ էլ էն ջահելը, որ արդեն «Նատաշա» է դարձել։

Փաշինյանն իր գրպանային խորհրդարանի ամբիոնից հերթական անգամ անգրագետ Պողոսին մատների վրա «ֆռռացնելու» մաստեր-կլաս ցույց տվեց։

Նիկոլ Փաշինյանը պետք է իմանա, որ անկախ իր քայլերից՝ Ստեփանակերտը երբեք Խանքենդի չի դառնա։

Նման անվստահությունը, ինչ էլ ասվի, ներսից հոգեբանորեն կարող է կազմաքանդել նշված ուժային կառույցները:

Ավելի անարժանապատիվ, անարդյունավետ, անողնաշար և անորոշ արտաքին քաղաքականություն ՀՀ-ն երբևէ չի ունեցել։

Այնպիսի տպավորություն է, որ ԱԱԾ-ն շուտով կարող է վերանվանվել ԾԱԱ-ի, այսինքն՝ ծանոթ-ախպերության աշխատատեղի:

Նիկոլ Ահեղն էլի խառն է` շա՜տ խառը։ Ավազի վրա կառուցված «թավշյա» խմբապետությունը փլվում է։