Երբ քո երկրում ոչինչ չի կատարվում, ստիպված ես ուրախանալ ու ոգևորվել թշնամի պետության ներսում կատարվող իրադարձություններով:
Սրա հոգեբանական բնութագիրն ինձ անհայտ է:
Այդ պետությունը կընկնի ու նորից կբարձրանա, կտապալվի ու էլի «դի՛ք» կկանգնի...
Մեր մասին մտածենք, որ չոքած վիճակում ենք, և, որ ամենազզվելին է, այդ վիճակը մեզ սկսում է դուր գալ...
Մինչդեռ անհայրենիք տականքներին վաղուց պետք է չոքացրած լինեինք...

(Թեկուզ տոկոս խփելը թույլ չտալու միջոցով):

Կիմա Եղիազարյանի ֆեյսբուքյան էջից