Շատ լավ ռուսական ասացվածք կա`անտառը անվերջ կրճատվում է, փոքրանում, սակայն ծառերը այնուամենայնիվ քվեարկում են կացնի օգտին: Կացնի օգտին, որովհետև նրա բռնակը փայտից է ու ծառերը մտածում են կացիննել իրենցից է:

Պողոսներ դիմում եմ ձեզ, չնայած չեմ կարծում, որ կհասկանաք`ասածս ինչ կուսուցանե: Կարողեք ասել այս թավշյա մլորությունից հետո ի՞նչ է փոխվել ձեր կյանքում: Չէ ձեր կյանքում ոչինչ չի փոխվել, այսինքն դուք ինքներտ չեք փոխվել, որովհետև դուք չունեք արժեհամակարգ, չունեք սեփական կարծիք, ու վերջապես չունեք սեփակսն ԵՍ։ Դուք չունեք գաղափար, չունեք պատմություն, չունեք հայրենասիրություն, ձեզ համար լավ է այն` ինչ հասարակություն է թելադրում: Դուք ատում եք բոլոր այն մարդկանց ովքեր խելացի են, տաղանդավոր են, ովքեր ունեն իրենց սեփական ԵՍ-ը: Դուք սիրում եք միայն ձեր նման պողոսներին: Ու այսօր ձեր նմանների շնորհիվ մենք մնալու ենք առանց Արցախ, առանց Սյունիք ու առանց հայրենիք։

Ձեր նմանների պատճառով մենք կարող ենք կորցնել մեր պետականությունը,մեր ավանդույթները, մեր հայի պատմությունըու վերջապես միմյանց սիրելը ու հարգելը: Դարձի եկեք մոլորված պողոսներ, արթնացեք`ժամանակն է հասկանալու, որ այս թավշյա մոլորությունը միայն հայրենիք նվիրելու համար էր՝ կիրթ ալիևին։ Հասկացեք վերջապես նախկին, ներկա, սև, սպիտակ՝ ԱԶԳ ոչնչանում ենք, կորցնում ենք մեր երկիրը։ Ինձ հետաքրքիր է, ո՞ր երկրի համար ենք պայքարում, որ դառնանք իշխանություն, այն երկրի, որը շուտով ամբողջությամբ կնվիրաբերենք թուրքի՞ն:

Հայ ազգի ապագայով մտահոգ մարդիկ եկեք համախմբվենք ու մոլորյալ պողոսներին դարձի բերենք`հենց այդ ժամանակ կունենանք առողջ ու ամուր պետություն: Ու վստահ եղեք հենց այդ ժամանակ ոչ մի իշխանություն`առավել ևս անհատ չի կարող մոլորեցնել ազգս: