Կարծիք

23.01.2021 14:12


Կռվից վերադարձած ռեալ մարդկանց պատմություններ ես լսում ու մազերդ սպիտակում են

Կռվից վերադարձած ռեալ մարդկանց պատմություններ ես լսում ու մազերդ սպիտակում են

Կռվից վերադարձած ռեալ մարդկանց պատմություններ ես լսում ու մազերդ սպիտակում են: Տպավորություն ա ստեղծվում, որ հստակ զոհերի քանակ պետք է ապահովեին: Ու պատերազմը չեն կանգնացրել այնքան, մինչև անհրաժեշտ քանակը չի եղել, որպեսզի հետո արդարանան, ասեն՝ դե էսքան զոհ տվեցինք, մնացածին էլ փրկեցի: Ու ժողովուրդն էլ ասեր՝ ապրես, մեր էրեխեքի փրկիչ: Ու ասողներ կան, բայց հարցնողներ չկան՝ լավ, բա իմ փրկված էրեխեն ինչո՞վ ա լավ մեկ ուրիշի զոհված էրեխուց: Լավ ինչի՞ համար զոհվեցին էտ տղերքը, եթե իրանց կյանքի գնով պահածը դասալիք վիժվածքը մի գիշերում հանձնեց:

Պատերազմը տևեց 44 օր, որովհետև տղերքը համառորեն չէին զոհվում, դեռ մի բան էլ ընկերների կյանքերն էին փրկում: Տղերքին դիտմամբ ուղարկում էին տեղեր, որտեղից լավ գիտեին, որ ողջ դուրս չեն գալու, զրկում էին զրահաբաճկոններից ու սաղավարտներից, իմանալով, որ վնասվածքների 90%-ը բեկորային է: Թիվ էին ապահովում...

Ես ուրիշ բացատրություն չունեմ էս ամենին:

Արամ Գևորգյանի ֆեյսբուքյան էջից

Այս խորագրի վերջին նյութերը