Թուրքիայի զինվորական վերնախավի կողմից տարիներ առաջ մշակվում է Հայաստանի զավթման գաղտնի օպերացիա, որը կոչվում է «Ալթայ»։ Այն երկար տարիներ խիստ գաղտնի է պահվել, նույնիսկ Թուրքիայի քաղաքական իշխանություններն ավելի ուշ են իմացել այդ մասին։ Այնուամենայնիվ, 2020թ․-ին եղել է այդ գաղտնի փաստաթղթի վերաբերյալ որոշակի տեղեկատվական արտահոսք, ինչը տալիս է շատ ու շատ հարցերի պատասխաններ, որոնք լույս են սփռում հետհեղափոխական Հայաստանում ծավալվող հակապետական գործընթացների վրա։ Ուսումնասիրելով գաղտնի օպերացիայի փուլերը և ուղղությունները՝ տեսնում ենք, որ դրանք մեծ հաշվով կատարվել են, և այժմ Թուրքիան Հայաստանում իր լրտեսական ցանցի միջոցով փորձում է ավարտին հասցնել այն։

«Ալթայ» գաղտնի օպերացիան Հայաստանում գործի է դրվել 2000թ․-ից ի վեր, երբ Թուրքիայի համար պարզ դարձավ, որ 1999թ․ հոկտեմբերի 27-ի դեպքերը ի զորու չեն երկրում առաջացնել թուրքերի համար ցանկալի ցնցումներ։ Այնուհետև, Թուրքիան հետևողականորեն ականներ է դնում Հայաստանի քաղաքական դաշտում՝ իրենց կողմից կառավարելի ընդդիմադիր կուսակցությունների և հասարակական կազմակերպությունների ձեռքով։

Երբևէ հայ մարդու մոտ հարց չի՞ ծագել, թե ե՞րբ և որտեղի՞ց առաջ եկավ «հայաստանցի-ղարաբաղցի» ջրբաժանը։ Ներազգային պառակտման հիմնաքարը դրել է Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, ով ներմուծեց «Ղարաբաղյան կլան» արտահայտությունը, երբ խորհրդային հսկայական գիտաարդյունաբերական ժառանգությունը փոշիացրած նախագահը հայտարարեց, թե լավ ապրելու համար Հայաստանը պետք է առևտուր անի Թուրքիայի և Ադրբեջանի հետ, որից հետո սերգոները կապրեն կուշտ ու բախտավոր՝ շեշտելով, որ դրա իրագործմանը խանգարում է ղարաբաղյան չլուծված հիմնահարցը։ Առաջին անգամ Լևոն Տեր-Պետրոսյանն էր, ով ասպարեզ նետեց «Արցախի հանձնում՝ խաղաղության դիմաց» թեզը՝ հետագայում մարդկանց գիտակցությունը կոդավորելով «Արցախը բեռ է», «ուզենք, չուզենք տալու ենք», «հայրենասիրությունը կեղծ կատեգորիա է» ապազգային ձևակերպումներով։

Արցախի և արցախահայության հանդեպ թշնամանք ծնող այս հակազգային գաղափարախոսության ներմուծումը կազմում է Հայաստանը զավթելու թուրքական «Ալթայ» գաղտնի օպերացիայի առաջին փուլը կամ ուղղությունը։

Հաջորդ փուլը կամ ուղղությունը հայ-ռուսական հարաբերությունների վատթարացումն է, ընդուպ մինչև դիվանագիտական կապերի խզումն ու ռուսական 102-րդ ռազմաբազայի դուրս բերումը Հայաստանից։ Այս ամենը միտված է տարածաշրջանում թուրքական ազդեցության մեծացմանը, ինչը քայլ առ քայլ իրագործվում է իշխանությունը բռնազավթած թուրքական գործակալների օգնությամբ։

Թուրքիան, որտեղ չկա հայկական դեսպանատուն, չունենք ոչ մի դիվանագիտական հարաբերություններ, այսօր դե ֆակտո ունի ազդեցության լծակներ Հայաստանի վրա։ Դրա վառ ապացույցը իմ քայլական պատգամավորների անթաքույց թուրքամետությունն է, թշնամու հետ համակեցության քարոզչությունը, թուրքերին արդարացնող օրենքների ընդունումը, պետական մակարդակով պահանջատիրության նսեմացումը և այլն։

Թուրքիայի ԱԳՆ և նախագահի մամլո խոսնակների, տարբեր լրագրողների ու պատգամավորների մակարդակով այս օրերին ՀՀ Գլխավոր շտաբի հասցեին հնչեցրած դատապարտող կոչերն ու Հայաստանի ներքաղաքական գործընթացներին միջամտելու Թուրքիայի փորձերը թույլ են տալիս ենթադրել, որ «Ալթայ» օպերացիան մտնում է եզրափակիչ, վճռական փուլ․ ամրապնդել Թուրքիայի դիրքերը Հայաստանում և ողջ Կովկասում։

Անկարայի բացահայտ աջակցությունը վայելող Նիկոլ Փաշինյանը ամեն գնով պատրաստ է ավարտին հասցնել «Ալթայ» օպերացիան, քանի որ վերջինիս վերջնաժամկետ է սահմանվել 2021թ․ մարտը։

Մոսկվայի պայմանագրի հարյուր ամյակի նախաշեմին այս թուրքահպատակ իշխանությունը կգնա՞ արդյոք արկածախնդրության՝ կապված ռուսական 102-րդ ռազմաբազայի հետ, ցույց կտան առաջիկա օրերը։

Աղբյուրը՝ https://www.jpost.com/.../turkish-plan-to-invade-greece...