Աբգարս 13-14 տարեկան էր, նայեց ինձ ու հանդիմանող տոնով հարցրեց՝ հայրիկ, ինչո՞ւ եք սպասել և նոր միայն 1991-ին անկախացել։

Չեք պատկերացնի այդ պահին որքան երջանիկ էի, որ նման սերունդ է մեծանում։

Այդ հարցը տալուց 4-5 տարի անց Աբգարս իր հազարավոր ընկերների հետ իրենց ամենաթանկը՝ երկրային կյանքը տվեցին մեր Անկախության համար։

Գնահատեք, գոնե այս արհավիրքից հետո հասկացեք ինչ է պետությունը, հայրենիքը։

Շնորհավոր Հայաստան քո Անկախության օրդ։ Մի օր կունենաս քեզ արժանի քաղաքացիներ։ Կունենաս ՀՀ քաղաքացիներ, որոնց առաջնորդները Անկախության օրը բայրաքթարների շոու չեն կազմակերպի, կունենաս գործիչներ, որոնք կհասկանան, որ Անկախության օրը ժողովրդին, առավել ևս երթով, այն էլ հերոս տղերքի ծնողներն Եռաբլուր չեն տանում։ Ամեն ինչ էլ կունենաս իմ Սուրբ հայրենիք։

Գեղամ Նազարյանի ֆեյսբուքյան էջից