Այս հայրենադավ ազգակործանները շարունակում են գիշերային դավադրությունները՝ Հայրենիք ու հող են ծախում՝ առանց աչքները թարթելու, պետություն ու ինքնիշխանություն են դավաճանում ու դեռ ճիզվիտային հանդարտությամբ ասում․ «Այլընտրանքային ճանապարհն այլևս պատրաստ է ․․․ Շատ կարևոր է, որ նոր կառուցված ճանապարհ է», ՀՀ ԱԽ քարտուղար։

Տեսնես քանի՞ արծաթ էր այս արարը։

Սրանց համար հարենիքն, այո, կադաստր է, ասֆալտ, կարևորը՝ ճանապարհը նոր է, իրենք հո՞ ամայի սար ու հող պաշտպանող չեն, սրանք հող տվող են։

Էս հողը ո՞նց է ձեզ տանելու, ո՞նց եք ձեր գլուխը բարձին դնում։

Ու մենք՝ մեր տարբեր տեսակները, տարբեր արժեքներով, տարբեր բարոյականությամբ, տարբեր Աստվածներով, ապրում ենք կողք կողքի, այս դավաճանված ու վիրավոր հողի վրա․․․

Մեզ մի բան է միացնում՝ անհնարինությունը․