Ամեն անգամ մեզ վրա կրակելուց հետո, երբ ազերական նավթի և գազի խողովակաշարը պայթեր՝ պատահաբար, Եվրոպան իրական մտահոգ կդառնար՝ ազիկների ականջները ձգելով և ամեն անգամ, երբ դրանք (պատահաբար) պայթեին, երբ մերոնց գերությունից ազատելուց հրաժարվեր՝ Եվրոպան անձամբ իր ձեռքով հետ կբերեր գերիներին:

Ազիկները վաղուց է, որ երես են առել, որովհետև սանձերը քաշող չկա: Իսկ դրանք, իրենց հովանավորյալներով հանդերձ, կորցնելու ավելի շատ բան ունեն, քան մենք: Պատերազմները ռեսուրսի համար են, ու առաջինը հենց ռեսուրսը պետք է թիրախավորել և թշնամուն նյութական մեծ վնասներ պատճառել:

Սա, ի դեպ, հաջորդիվ կառավարությունների համար է, ներկաները վախից կուչուրած ապրում են, մեզ էլ նույնը քարոզում:

Հովհաննես Ավետիսյանի ֆեյսբուքյան էջից