Պապիկյանը ծնողներին չընդունեց, ոչ էլ մարդ լիազորեց ընդունեն, լսեն, հարգեն վերջիվերջո: Դրա փոխարեն, Պապիկյան Սուրենը այցելում է ինչ-որ պաշտպանական ազգային հետազոտական համալսարան, Անդրանիկ Քոչարյանի ու Արծրուն Հովհաննիսյանի հետ նստած՝ ելույթ-բան է ունենում:

Այ մարդ, էս տղերքը պատերազմ են սադրել, իմանալով վերջը ինչի են հասցնելու, կանչել-տարել են, որ զոհեր լինեն, էնքան լինեն, որ ազգս շոկի մեջ տապակվի, միմիայն մի պատճառով՝ որ իրենց չասեն դավաճան: Ու զոհված զինվորների ծնողները դեռ գնում են այդ նույն չինովնիկների դուռը, որ ի՞նչ պարզաբանեն: Պարզաբանեն, թե ինչու է իրենց զինվոր զավակներին փուռը տված հրամանատար Քյարամյան եսիմինիչին շնորհվել «Մարտական խաչ» առաջին աստիճանի շքանշան այն դեպքում, երբ մարտական գործողություններին չի մասնակցե՞լ: