Փաստացի այսօրվա կառավարության նիստի ընթացքում հենց ՀՀ վարչապետի կողմից հնչեցվեցին Արցախի հայաթափման սցենարային պլանները: Առաջին հայացքից կարող է թվալ, որ պլանի հնչեցումը ունի կանխարգելիչ բնույթ և կան մշակված կոնտր քայլեր, որոնք պետք է տապալեն այդ սցենարը: Ցավոք սրտի ողջ ելույթի մեջ ոչ միայն կոնտր քայլերի մասին բառ անգամ չասվեց, որոնք պետք է հիմնավորեին այդ պլանի հանրայինացման և ապա նաև ձախողման մարտավարությունը, այլ որևէ էական դիրքորոշում չհնչեցվեց որպես այդ պլանի ձախողման շահառու և հանձնառու:

Գնահատականներն այնքան լոյալ և իմիջիայլոց էին կարծես այդ գնահատականների հեղինակը լիներ մի երրորդ կամ չորորդ երկրի պաշտոնյա, ով խնդրի վերաբերյալ հայտներ զուտ պաշտոնական մարդասիրական մտահոգություն առանց, որևէ հանձնառության:

Հերթական անգամ տխրահռչակ «խաղաղության օրակարգ» կոչված սնանկ դիվանագիտական գործիքի վրա հղումն էլ ուներ մեկ նպատակ, որ Հայաստանը ինչպես նախկինում, ներկայում և ապագայում ևս որևէ քայլ կամ հանձնառություն չի ստանձնելու Արցախի մասով, որը կտապալի «Խաղաղության օրակարգը»: Այլ կերպ ասած այդ «պլանի» իրագործումը ամբողջությամբ համապատասխանում է իշխանությունների քաղաքական շահին, եթե «անշեղ խաղաղության օրակարգի» առաջխաղացման տրամաբանության մեջ է:

Փաշինյանը այսօր կանաչ լույս վառեց նաև Արցախի հայաթափման սցենարի իրագործման համար, որևէ բառ անգամ չասելով դրա անթույլատրելիությունը գործողությամբ բացառող սեփական հանձնառության մասին, իսկ պլանը հետևյալն է «ԼՂ-ում տնտեսական, հոգեբանական ճնշումը հասցնել ինչ-որ մի կուլմինացիոն կետի, դրանից հետո մի քանի օրով բացել միջանցքը՝ ակնկալիքով, որ ԼՂ հայերը զանգվածաբար կլքեն իրենց տները: Կրկին փակել միջանցքը եւ հետո մի քանի օրով բացել եւ այսպես այնքան ժամանակ, մինչեւ վերջին հայը կլքի Լեռնային Ղարաբաղը»:

Արդյունքում Արցախի ժողովուրդը ՀՀ վարչապետից տեղեկացավ, որ առաջիկայում միջանցքի ժամանակավոր հնարավոր բացման միակ պատճառը է լինելու իրենց դուրս գալը Արցախից: Հետո այդ հնարավորությունը ևս տրվելու է նրանց, ովքեր նախկինում համառում և դուրս չէին գալիս: Սրանով Փաշինյանը միջանցքի հարցում Արցախցիների մոտ ներբեռնում է դուրս գալու կամ չգալու հոգեբանական դիսկուրս- երկընտրանք, որն ուղեկցվում է ամեն օր վատացող իրավիճակի նկարագրությամբ: Սա անելու շահը որն է, դրա կանխարգելո՞ւմը, իհարկե ոչ, դա լուծում է, որին նա ամբողջապես համաձայն է, այլապես պլանի բացահայտմանը կհետևեր կոնտր քայլ:

P.S. Հիմա ինձ ասեք, որ դուք ունեք երկրի ղեկավար, որը ունի ոչ թե Բաքվի պլանները հանրայնացնելու և դրանցով սեփական հանրույթներին իրավիճակին հոգեբանորեն ադապտացնելու առաքելություն այլ ազգային շահերը խորացնելու հանձնառություն:

Վլադիմիր Մարտիրոսյանի ֆեյսբուքյան էջից