1․ Նիկոլ Փաշինյանը ճանաչել է Արցախն Ադրբեջանի մաս՝ հղում անելով 1991թ․ ընդունված Ալմաթիի հռչակագրին՝ առանց հայկական կողմի վերապահումների։ Փաշինյանի համաձայնությունը հակապետական է, հակասահմանադրական ու ոչ լեգիտիմ։

2. Միշելը հայտարարեց, որ կողմերը ճանաչել են միմյանց տարածքային ամբողջականությունը։ Նա խոսում էր ՀՀ 29.800–ի մասին, որի մի հատվածը (շուրջ 150 քառակուսի կիլոմետրը օկուպացված է Ադրբեջանի կողմից) և Ադրբեջանի 86․600–ի մասին, որի մեջ ներառվում է նաև «նախկին ԼՂԻՄ–ը»։ Այսինքն՝ Պրահայում 2022–ի հոկտեմբերի 6–ին ձեռքբերված համաձայնությունը բառի բուն ու փոխաբերական իմաստով միս ու արյուն է ստացել Բրյուսելում։

3․ Բրյուսելում 2020–ի նոյեմբերի 9–ի եռակողմ հայտարարությունը փաստացի չեղարկվել է, ինչը նշանակում է, որ փակվում է Բերձորի (Լաչինի) միջանցքի, ռուս խաղաղապահների ու ընդհանրապես ամբողջ Արցախի թեման։ Նիկոլը հանձնել է Արցախը՝ ակնկալելով 29.800, որի ոչ մի երաշխիք չի տրվում։

4․ Կողմերը ղարաբաղցիներին թողնում են Բաքվի ողորմածությանը, այսինքն՝ դատապարտում են էթնիկ զտման կամ ցեղասպանության։ Ալիևն ու Փաշինյանը Արցախը որակում են որպես «Լեռնային Ղարաբաղի նախկին ինքնավար մարզ», իսկ ղարաբաղցիներին՝ «տեղի բնակչություն», որը պետք է Բաքվի տակ լեզու գտնի։

Նիկոլն այս ամենը կփորձի վաճառել Հայաստանում՝ «Զատո ՀՀ 29.800–ն եմ փրկել» բլեֆով, բայց Բրյուսելում իրականում դրվել են նաև Հայաստանի ոչնչացման հիմքերը։