Հնագույն կապիկի Pierolapithecus catalaunicus-ի դեմքը վերականգնվել է, ինչը կարևոր պատկերացում է տալիս բարձրագույն կապիկների և մարդու էվոլյուցիայի պատմության մասին: Հետազոտությունը հրապարակվել է Proceedings of the National Academy of Sciences ամսագրում:

Թիմը վերականգնել է վնասված, բայց լավ պահպանված ուշագրավ տեսակի գանգը, որը գոյություն է ունեցել մոտավորապես 12 միլիոն տարի առաջ, հաղորդում է Planet Today-ը:

Իսպանիայի հյուսիս-արևելքում հայտնաբերված և 2004-ին առաջին անգամ նկարագրված Pierolapithecus catalaunicus-ը պատկանում է այժմ անհետացած մարդանման կապիկների բազմազան խմբին, որոնք բնակվել են Եվրոպայում 15-7 միլիոն տարի առաջ:

Այս ժամանակաշրջանը ականատես եղավ պրիմատների էվոլյուցիոն պատմության կարևոր գլխին, որը հանգեցրեց տարբեր եզակի տեսակների առաջացմանը:

Այնուամենայնիվ, ինչն է Pierolapithecus catalaunicus-ին տարբերում իր ժամանակակիցներից, դա այն փաստն է, որ հետազոտողներին հասանելի է նրա գանգը, ինչպես նաև միևնույն մարդու մասնակի կմախքը:

Նման սպառիչ բրածո ապացույցները հազվադեպ են հնէագիտական հետազոտություններում:

Հաշվի առնելով, որ հոմինիդները տաքսոնոմիկ ընտանիք են, որը ներառում է և՛ մարդանման կապիկներին, և՛ մարդկանց, Pierolapithecus catalaunicus-ի մանրամասն վերլուծությունը կարող է աննախադեպ պատկերացում տալ էվոլյուցիոն հետագծի մասին, որը հանգեցրել է ժամանակակից կապիկների և մարդկանց զարգացմանը:

Կապիկի դիմագծերի այս վերջին վերակառուցումը ոչ միայն լույս է սփռում նրա արտաքինի վրա, այլև օգնում է էվոլյուցիոն կարևոր կապեր հաստատել:

«Կապիկների և մարդու էվոլյուցիայի ուսումնասիրության մշտական ​​խնդիրներից մեկն այն է, որ բրածոների տարեգրությունը հատվածական բնույթ է կրում, և շատ նմուշներ թերի են և աղավաղված»,-ասում է հետազոտության համահեղինակ Էշլի Համոնդը:

Հետազոտությունը ցույց է տվել, որ Pierolapithecus-ը դիմագծերի նմանություն ունի ինչպես բրածո, այնպես էլ այժմ ապրող մարդանման կապիկների հետ: Արդյունքները ցույց են տալիս, որ Pierolapithecus-ը հանդիսանում է մարդանման կապիկների և մարդու ընտանիքի ամենավաղ ներկայացուցիչներից մեկը:

Այն ուներ մի քանի առանձնահատկություններ, որոնք նման են ժամանակակից մարդանման կապիկներին, ինչը վկայում է հնարավոր ընդհանուր նախնու մասին: Այն կարող էր պարծենալ լայն, հարթ կրծքավանդակով, ողնաշարի պինդ ստորին հատվածով և դաստակի յուրահատուկ հատկանիշներով, որոնք նպաստում էին մագլցելուն։ Pierolapithecus catalaunicus-ի կմախքի կառուցվածքը շատ բան է ասում նրա ապրելակերպի և տեղաշարժերի մասին։ Նրա կարճ և լայն իրանը, զուգակցված շարժուն ուսիահոդերի հետ, ցույց է տալիս ծառերի վրա մագլցելու և դրանցից կախված ճոճվելու ունակ մի տեսակ։ Սակայն, ի տարբերություն ծառաբնակ պրիմատների, այն ուներ մատների ամուր ոսկորներ։ Այս հատկանիշը հուշում է հողի հետ էական փոխգործակցության մասին:

Աղբյուրը՝ news.am