Հորդանանի Թել Հուջեյրաթ ալ-Ղուզլան խալկոլիթի ժամանակաշրջանից պեղված կաթսայում հայտնաբերվել են կավից, ոսկորներից և խեցիներից պատրաստված հազարավոր ուլունքներ, հայտնում է Planet Today-ը։ Այն թվագրվում է մոտ 3600 մ.թ.ա.

Թել Հուջայրաթ ալ-Ղուզլանը, որը գտնվում է Աքաբայից 4,5 մղոն հյուսիս, ամրացված բնակավայր էր, որը բնակեցված էր մ.թ.ա. 4000-ից 3500 թվականներին: Այնտեղ հայտնաբերվել են քարե պատերով և ցեխե աղյուսե պատերով կառույցներ, և կան ապացույցներ, որ դրանք ամրացվել են երկրաշարժից հետո: Այն ավերվել և լքվել է, երբ տեղի է ունեցել մեկ այլ երկրաշարժ, սակայն, ի տարբերություն տարածաշրջանի շատ այլ պատմվածքների, այն չի քանդվել կամ կառուցվել ճակատագրական սեյսմիկ իրադարձությունից հետո: Լաբիրինթոսային բնակավայրի հատակագծի մնացորդներ են մնացել՝ մինչև 5,5 մետր բարձրությամբ պատեր՝ օրիգինալ գիպսով, պատուհաններ, դռներ և տանիքները պահող սյուներ։

Պահպանության այս բացառիկ մակարդակը հնագետներին եզակի հնարավորություն է տալիս ուսումնասիրելու քալկոլիթյան բնակավայրը 4-րդ հազարամյակից, երբ պղնձի դարն անցում կատարեց բրոնզի դարին: Սա այն ժամանակաշրջանն է, երբ հնագիտական ​​գրառումներում առաջին անգամ հայտնվում է պղնձաձուլությունը։

Բրոնզի դարի սկզբում Թել Հուջեյրաթ ալ-Ղուզլանը և նրա հարևան քաղաքը ոչ միայն պղնձի արտադրության կարևոր վայր էին, այլև Կարմիր ծովի մոտ գտնվող կարևոր առևտրի կենտրոն Լևանտի և Եգիպտոսի միջև: Մարգարտյա սափորի առեղծվածը դեռևս վերջնական լուծման է սպասում. գտածոյի գտնվելու վայրը ներկայումս ուսումնասիրվում է DAI-ի արևելյան բաժնի կողմից: