Պատերազմի ժամանակ ՊՆ կողմից հիմնական քարոզիչ նշանակված կերպարը փաստորեն ակնարկել է, որ Երկրորդ աշխարհամարտի ժամանակ Գերմանիայի հաղթանակը Հայաստանի համար ձեռնտու կլիներ, որովհետեւ Հիտլերի Գերմանիան պատմական Հայաստանն էր վերականգնելու ու Հայաստանի տարածքից նվաճելու էր Թուրքիան։

Բացարձակապես կարևոր չէ, թե որքանով է հիմնավոր այդ տեսակետը։ Կարևերն այն է, թե ինչ մտածողություն ուներ 44-օրյա պատերազմի պաշտոնական քարոզիչը։

Մենք պատերազմում էինք Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի դեմ, որոնց գլխավոր մոդեռատորը Բրիտանիան էր, իսկ նրա թշնամին Ռուսաստանն էր, որը պետք է հեռացվեր Կովկասից, ինչի համար անհրաժեշտ էր մեր պարտությունն ու Արցախի ամբողջական հայաթափումը։

Առաջ դա Գերմանիան պետք է աներ, ըստ այդ քարոզչի, հիմա Թուրքիան, Բրիտանիան ու նրանց "ընկերները"։ Դա է մտքերի ընթացքը։

Պատերազմից հետո հենց Երևանում այդ մասին բացահայտորեն հայտարարում էին ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղարն ու իր կոլեգաները, որոնք մինչ այդ կազմակերպեցին նաեւ Պրահայի հայտարարությունը։

Փաստորեն, մեր բանակի քարոզիչն ու ռազմական գաղտնիքներին տիրապետող անձն առնվազն բիտանա-թուրքական նարատիվն է սպասարկում։

Իսկ արդյոք նա միակն է եղել այդպիսին եւ իրեն նշանակողները եւս Հայաստանի միտումնավոր պարտությանը նույնպես չեն սպասարկել։

Խմբակային դավաճանության հիմքեր են կարծես թե բացահայտվում

«Մայր Հայաստան» շարժման նախաձեռնող խմբի անդամ Ստեփան Դանիելյանի ֆեյսբուքյան էջից