Հարցազրույց «Ազգային անվտանգություն» կուսակցության նախագահ Գառնիկ Իսագուլյանի հետ

–Արդյոք ոչիշխանական ուժերի մոտ ամեն բան հստակ չէ՞ իշխանափոխության գործընթացում, ինչպես որ ներկայացնում է իշխանությունը։

–Այդ հարցի պատասխանը հստակորեն տվել են ոչիշխանական ուժերի առաջնորդները, և թե ինչ են ասում իշխանություններն այսօր, ամենևին էլ էական չէ: Իսկ եթե իշխանությունները փորձում են տարբեր հարցերի նկատմամբ «եռյակում» ընդգրկված քաղաքական ուժերի վերաբերմունքը, որոնք կարող են տարբերություններ ունենալ, մեկնաբանել իրենց հարմար համատեքստով, ապա առնվազն կույր պետք է լինել՝ չտեսնելու համար, որ հենց այդ տարբերությունների առկայության պայմաններում իշխանափոխության և իշխանություններին վերարտադրման հնարավորություն չտալու հարցում ոչ միայն միակարծիք են, այլ կոչ են անում նաև այլ քաղաքական ուժերին, հասարակական կազմակերպություններին և անհատ գործիչներին մի կողմ դնել առկա տարաձայնությունները և այդ հարցում պայքարել ընդհանուր ճակատով:

–Բաղրամյան 26-ի հաճախորդներն, իրար հերթ չտալով, փորձում են հիմնավորել, որ ոչիշխանական ուժերի մոտ ոչինչ չի ստացվի։

–Հայկական կինոարվեստում մի հրաշալի ֆիլմ կա` «Խաթաբալա», որում գործող կերպարներից մեկը` Զամբախովը, իր չափից ավելի տգեղ աղջկան ամուսնացնելու նպատակով թաղման ծիսակարգ է կազմակերպում, որի համար վարձում է երեքմանեթանոց լացողներ: Այժմ իշխանություններին իրենց նպատակներին հասնելու համար ևս երեքմանեթանոցներ են պետք, իսկ նման մինիոններ հասարակության մեջ միշտ էլ կան:

–Արդյոք իշխանության հաճախորդների զինանոցը սպառվա՞ծ չէ։

–Ստիպված եմ անդրադառնալ նույն ֆիլմին, երբ նույն Զամբախովը թաղման արարողության ընթացքում Իսայուն բողոքում է, որ, ախր, դրանց լացը երեք մանեթի չի, և շատ վատ են լացում, իսկ վերջինս հավաքել էր քաղաքի ամենալավ ու հայտնի լացողներին: Իհարկե, նրանք անսպառ չեն, իսկ նրանց հաճախ օգտագործելն առաջացնում է հասարակության հակակրանքը:

–Այս իրավիճակում ի՞նչ է մնացել անելու Սերժ Սարգսյանին։

–Բարոն Մյունխհաուզենը պնդում էր, որ ցանկացած իրավիճակից առնվազն երեք ելք կա: Մենք չգիտենք, թե նա հատկապես ինչ ելք նկատի ուներ, բայց ես կարող եմ գոնե մի ելք մատնանշել՝ անհրաժեշտ է սիրել հայրենիքն ու նրանում ապրող ժողովրդին: Ոչ ոք այս աշխարհից այն աշխարհ ոչինչ չի տանում, բայց թողնում է անուն ու հարգանք կամ հավիտենական նզովք: Հանրապետության նախագահ Սերժ Սարգսյանն ինքը պետք է որոշի, թե այս երկուսից որն է իր համար նախընտրելի, քանզի երկուսի հնարավորությունն էլ դեռևս կա. մնում է միայն խոհեմությունը:

Հարցազրույցը վարեց Մերի Մովսիսյանը