Արցախը վերջին մի քանի հարյուրամյակների հայ ժողովրդի միակ ձեռքբերումն է՝ շատ բաղձալի և միաժամանակ շատ թանկագին:

Աղբը և նրա շուրջ ծավալվող քննադատությունները վաղը համալրվելու են ևս մեկ կարևոր խնդրով:

Նիկոլի կողմից ընտրված կազմակերպությունները հենց հայտնի են նրանով, որ երկար տարիներ ու մինչ օրս սնվում են օտարերկրյա կառույցներից։

Հեղափոխությունից հետո պաշտոնական Երևանը պատերազմ է հայտարարել պաշտոնական Ստեփանակերտին։

«Բայց մարդիկ սովորաբար չեն տանջվում, քանի որ չունեն սեփական հիմարությունը գիտակցելու առանձնահատկություն»։

Ապրում էր աշխարհում մի կենդանի, անունը՝ Հողաթափիկ Իմֆուզորիա։

Չի հասկացել, որ լավ չի մեկտեղած ամբողջ պոպուլիզմը հրամցնել հասարակությանը։

Այստեղ օրն ուրիշ փիլիսոփայություն ունի, կյանքն՝ ուրիշ առաքելություն, հացը՝ ուրիշ համ, մարդը ՝ ուրիշ արժեք, խոսքը՝ ուրիշ կշիռ, իսկ wi-fi-ը ՝ վատ որակ։

Մեր արտաքին թշնամիները հիմար կլինեին, եթե չփորձեին ուժեղացնել հայկական իրականության մեջ արցախատյաց գաղափարները։

Հեղափոխությունը ե՞րբ է ավարտվելու։ Ամեն օր մի սենց պապսովի ու ընտրարշավ հիշեցնող նյութեր է, որ պոստվում են։

Թող իրագործի գոնե իր հիմնական խոստումը՝ թալանածը ետ բերել ու պատժել՝ առանց թատերական ներկայացումների։

Մեծ հաշվով արդեն հետաքրքիր չէ, թե ով ում հետ չի կարողանում լեզու գտնել, փաստն այն է, որ աղբն անտանելի է դառնում։

Կարելի է Դանիելի գործուղումն Արցախ նմանեցնել ժամանակին Լևոնի կողմից Արցախ ուղարկված շիրխանյաններին՝ ՀՀՇ-ի հրեշավոր պառակտիչ ծրագրերն իրականացնելու նպատակով։

Արտակարգ, աննախադեպ համաճարակային վիճակ է և դեռ հենց այս պարագայում էլ պահանջում են աղբի վարձավճարները։

Արցախում զինվորական ծառայությունն ապահովում է մնացած ողջ Հայաստան աշխարհի անվտանգությունը։

Չեն էլ հասկանում, որ դրանով ընդամենն ավելորդ անգամ ի ցույց են դնում իրենց թուլությունը։

Այ հիմա լրիվ լուսավորվեց․ հա, իրոք, որ գառների «փրկիչն» է։

Այս այլանդակությունն իշխանությունների հռչակած «փողոցային իշխանության» հետևանքներից է։