Հայ ժողովուրդը պետք է ճանաչի իր բացահայտ ու թաքնված «հերոսներին»:

Երևան քաղաքում շարժակազմի բացակայության պայմաններում, հատկապես այս շոգ օրերին, չկարգավորված կանգառասրահներում քաղաքացիները չափազանց երկար են սպասում ավտոբուսի։

Ինչպես ժողովուրդն է ասում «Արտը խախուտ մահանեն` կարկուտ»։

Բազմաթիվ ուղղություններով՝ ներսից ու դրսից, ՔՊ-ն ընկել է ժողովրդի հետևից։

Իշխանական դատարկ աթոռներով Հայաստանն առավել դիմակայուն է մարտահրավերներին, քան աթոռներով, որոնց վրա նստած են Նիկոլ Փաշինյանը, Ալեն Սիմոնյանը, Արարատ Միրզոյանը, Արմեն Գրիգորյանը և մյուսները։

Հայտարարում են, թե երկրում դեմոքրըսի է, կոռուպցիա չկա, հող չեն հանձնում, այլ՝ փոխզիջում են:

Կարճ ասած՝ կարող է Աննա Դանիբեկյանը, այլևս որպես ազատ քաղաքացի, դատի տալ քպական ապերախտներին՝ զրպարտելու համար, բայց հետո էլ պարտադիր անկաշկանդ զրույց ունենա ու ասի՝ ինչ հրահանգներ է ստացել։

Մանր ու խոշոր ձկների որսը սկսված է։

Էպիդեմիոլոգիական աղետ Երևանի Շենգավիթ վարչական շրջանի Բելինսկու անվան դպրոցի անմիջապես կողքը։

Մշտաժպիտ Շարլ Միշելը պետք է իմանա, որ իր ճերմակ վերնաշապիկի վրա 2023-ի սեպտեմբերին արցախցիների թափած արյան հետքեր կան, որ իր ձեռքերն արյան մեջ են, և որ ինքն «Արցախի էթնիկ հայերի» բռնի տեղահանման ճարտարապետներից է:

Չնայած հայ ժողովուրդի գլխին մեծ ողբերգություններ բերելուն, Փաշինյանի թիմակիցները դեռ պահպանում են իրենց աթոռները:

Երևանում էպիդոմիոլոգիական վտանգավոր իրավիճակ է։

Սա է ՔՊԿ-ի իրական դեմքը...

Փաշինյանի արածը հանցագործություն է մեր պետության դեմ․ նա իր կաշվի փրկության մասին է մտածում և թքած ունի Հայաստանի վրա (Արցախի վրա արդեն թքել է)։

Լավ, բայց ինչքա՞ն կարելի է թափթփված աշխատել, անփույթ, ու հերիք չի՞ մարդկանց ծաղրեք։

Որպեսզի բնակիչները, այգիներում զբոսնող մեր քաղաքացիները չտուժեն։

Նիկոլը հո «հարի՞ֆ» չէ, որ պետության հաշվին ապրելու իր երազանքը կիսատ թողնի։ Ինքը կառչած է աթոռից նաև այն պատճառով, որ վախենում է Սահակաշվիլու կողքին հայտնվելու հեռանկարից։

Հերթեր են,  կուտակումներ են, մարդիկ դժգոհում են, որ անորակ ծառայություններ են մատուցում։