Լևոն Իգիթյանի։

Հանդես են եկել Արևելյան Պրուսիան Գերմանիային վերադարձնելու կոչերով։

Ռեյտինգային ընտրակարգն առաջնագիծը տեղափոխել է թիկունք։

Քաղաքական կյանքը քրեականացնելու գործընթացին մասնակցում է Վլադիմիր Գասպարյանը։

Երբ կար հայրենանվեր աշխատանք և աշխատանքից բավարարության զգացում:

Սա այն դեպքն է, երբ դեմ լինելը կողմ է նշանակում։

Իր խոսքի հիմքում ընկած է գործողությունը։

«Միասին գնանք դեպի ժառանգություն, համախմբում, հաղթանակ»:

Հաց բերողի հոգեհանգստյան արարողությունը հանկարծ համարվեց վտանգավոր...

Իսկ և իսկ ՀՀԿ-ի տեսակին հարիր։

Հեռացավ իշխանության անարդարության, անմարդկային վերաբերմունքից կշտացած:

Դրսի երկիրը ստիպված է միջամտել ներքին գործերին։

Սասնա ծուռ էր, «ոչ մի թիզ հողական էր», ամբողջական մարդ ու հայ միաժամանակ:

Մենք, կենդանի լինելով, չենք կարողանում շարժում գեներացնել։

«Անհույս հայաստանցիներիս ուղղելով դեպի փրկության միակ ճանապարհը»։

Հասցրեցին մահվան ընդամենը մարդ լինելու համար։

Երկրի ներսում իրեն «թագավոր» է զգում։

Ջրառատի դեպքերն էլ դրա վառ ապացույցն են: