2004 թվականի այս օրն այնքան լավ եմ հիշում:

Համակարգի արմատական փոփոխություն։

Շատ բան մեզանից է նաև կախված։

Որ ձեռներս փող ըլնի, առանց էդ «մեռի քրիսմրիսը» կարդալու էլ ուզածներս կառնենք կուտենք։

Այսօր աղքատ ենք, բայց այնքան հպարտ, որ անապահով էլ չենք:

Կամ էլ ռոբոտն է ավտոմատացված մյուս ելույթների բառերից գրում։

Պետք է աշխատատեղեր կրճատեն։

Լրիվ են առել իրանց անցել։

Իսկ Խեչոյանն, ուղղակի, չգնաց պալատ...

Հարկերն ու կոռուպցիան այնքան են ճնշում գործարարներին։

Հետո ամբողջ տարին դրանք «փակվելու» ջանքեր ու համբերություն:

Բնակիչներից քչերն են բնակարանի տեր դարձել։

«Պետք է դառնա մեր առավել արագ զարգացողբնակավայրերից մեկը»։

Չեմ կարող նկարագրել հորս հայացքը, աչքերը։

Կտրուկ բարձրացավ մեր ընտանիքի բարեկեցությունը:

Իշխանություններն արդեն աշխատում են մեր վզին նոր վարկ փաթաթելու ուղղությամբ։

Մենք երեկ մոռացել էինք, որ մեկ տարի առաջ՝ դեկտեմբերի 6-ին, խայտառակ հանրաքվե եղավ։

Սերժ Սարգսյանն էլ՝ Բաղրամյան 26-ում։