Չէ, ես միամիտ չեմ, ուղղակի նույն հարցերն եմ տալիս, ինչը թավշյա անասուններն էին միշտ տալիս նախկին իշխանավորներին:

Ավերումի ու կորստի այս ճանապարհը հնարավոր է կասեցնել միայն նիկոլի հեռանալով, մեր արժեհամակարգն ու դիմադրողականությունը վերականգնելով:

Սին է այն կարծիքը, որ տարածաշրջանում խաղաղություն է հաստատվելու հայերի պարտությամբ։

Կարո՞ղ ենք ենթադրել, որ իշխանությունը հանրությունից թաքցնելու, քողարկելու պատճառներ ունի։

Եթե այսօր ունենք երկրից գնալու կամ չգնալու ընտրություն, պարտավոր ենք ընտրել ՉԳՆԱԼԸ։

Նրանց ահավոր շատ է մտահոգել նաև Սեդրակիչի վերջին հարցազրույցը, և արդեն մտմտում են, թե ինչպես պետք է ամրացնել Նիկոլի աթոռը։

Շնորհակալ եմ, որ քո պատերազմած գրկում ավելի խաղաղ եմ ինձ զգացել, քան որևէ երկրում։

Միակ նպատակը ծածկադմփոցն ու հանրային ուշադրություն շեղելն է։

Այսքան ուրախ կյանքն իրեն անուղեղ բիոզանգվածն ու Սորոս պապիկն են տվել։

Պատրոն Դավիթին հիմա, իհարկե, կնշանակեն քավության նոխազ։

Այսպիսին է բռնապետիկի՝ լրագրող, խմբագիր, ընդդիմադիր, վարչապետ աշխատելու միակ գաղափարախոսությունն ու ոճը։

«Я не красный, я не белый...»․ հասարակության այսպիսի շերտ կա։

Տենց գժական հայրենասեր եք, մնացեք։

Դուք Քրեական օրենսգրքի մի ամբողջ գլուխ թռել եք, վերցրեք 28-րդ գլուխն ու բոլոր հոդվածները շարեք։

Իմանալով նրա բռնապետիկական, միանձնյա իշխելու բնավորությունը՝ անհնար է, որ որևէ նախարար ինքնուրույն նման որոշում կայացներ։

Հեսա Հայաստանից գաղթողների թիվն էլ կհայտարարեն պետական գաղտնիք։

Պարտվում են այն ժամանակ, երբ պայքարում են, իսկ մեզ իշխանությունը տարել է պարտության, այլ ոչ թե պայքարի։

Քո ձեռքերին է 5000 մեր զինվորների արյունը, քո ձեռքերին է Արցախի կորուստը։