Բա ադրբեջանցի մարդասպան դիվերսանտներին խի՞ նվեր տվիր թուրքին։

Կհանդիպենք Ռուսաստանում կամ այլ երկրում, կխմենք կորսված հայրենիքի համար։

Թուրքը բանավոր ինչ ուզում է՝ առանց սադրանքի, առավել ևս՝ խուճապ տարածելու տվեք։

Այսօր ու՞մ է հետաքրքիր, թե գերմանացիների քանի տոկոսն ու ինչու էին համաձայն Հիտլերի հետ, երբ նա ողջակիզում էր հրեաներին:

Իրար «ինադ» անելով լավություն ենք անում թուրքերին՝ նիկոլին, նիկոլիստներին, Ալիևին, Էրդողանին։

Ավելի շատ գլոբալ, համամարդկային խմդիրներով են անհանգստացած, քան թե հայրենիքի ցավերով։

Դա այնքան էլ այդպես չէ։

Խոսալու չկա, լացելու գործ ա։

Ոմանց համար Շուռնուխը հեռավոր ուրիշ երկրում ա, դե իսկ Արցախն էլ այլ մոլորակում էր:

Որոշներում ճանապարհին կամ սահմանին կպած ա, բայց ոչ երբեք՝ Ադրբեջանի կազմում, ո՛չ մեկ տնով, ո՛չ 12:

Տվեք նրանց թշնամուն, կարևորը` նախկիններն են մեղավոր, որ դուք տավար եք:

Ձեր փթիրների իշխանության օրոք թուրքերն են այդ նույն վայրում հիմա երգում-պարում-ուրախանում:

Ստահակը դա լավ գիտի ու ստահակի հովանավորողները՝ ևս:

Արցախը պարզ գործարքով օտարվել է։

Այս անհայրենիք, պարտվողի, անարժանապատիվ հոգեբանությունը թշնամին հիանալի հասկացել է։

Սովետական քարտեզներով ո՞ւմ եք ինչ բացատրում։

Այո, ընկերներ, ձեզ համար սկսվեց 2021-ը, իսկ Գորիսի համար՝ 1992-ը։

Կրկնում եմ՝ ԱԶԳԱՅԻՆ խնդիրը, այլ ոչ թե քաղաքական։