Հետո պարզվեց այն, ինչ բոլորդ գիտեք։

Սա կրկին ապացուցում է, որ պետականության կորստի գործընթացը այլևս իրականություն է։

Չաուշեսկիների դեպքից ու դրա համեմատականներից անընդհատ խոսվելու է:

Ո՞նց ստացվեց, որ մեր շրջանների հանձնման ժամանակացույցը հստակ նշված ա, իսկ գերիների վերադարձինը՝ ոչ։

Հիմա մենք նոր ընտրության առաջ ենք՝ հեշտությամբ լինել թուրքական վիլայե՞թ, թե՞ դժվարությամբ՝ արժանապատիվ պետություն։

Վերոնշյալ սպան ԱԱԾ-ի բարձրաստիճան սպա է։

Գործ ունենք բացահայտ ապօրինության ու ամեն գնով կոնկրետ անձին ազատությունից զրկելու սևեռման հետ։

Նիկոլի կռիվն ընդդիմության հետ չէ, իր թիմակիցների հետ չէ, ժողովրդի հետ չէ։ Նիկոլի կռիվը Արցախի հետ էր և Հայաստանի հետ է։

դու գիտես, որ մեռնելու ես (էս դեպքում բարոյապես), բայց հանուն կարճաժամկետ շահի՝ համաձայնվում ես «զոհել քեզ»։

«Լիքը մարդ մեռնի մի պաշտոն կպնի» կարգախոսով ապրող չմարդիկ:

Արևմուտքի ինչի՞ն է պետք Փաշինյանը:

Տղաները կարող էին լինել ողջ և առողջ, եթե Հայաստանի իշխանությունները գործեին մեղսունակ և իրենց հետ հաշվի նստեին Բաքվում։

Քանի դեռ նա է ղեկավարում մեր երկիրը, ամեն օր ունենալու ենք տարածքային, ֆիզիկական և արժանապատվության կորուստներ։

Վիժվածքնե՛ր, դուք գերեզման չեք ունենալու, ձեր սերունդների վրա դարերով ազգային անեծք է ծանրանալու։

Մենք ենք մեր ձեռքով մեր եղբայրներին հեռացնում մեզնից։

Սա այն «քայլը» չէր, որ պետք է աներ Հայ ժողովուրդը:

Մեր երկիրը՝ թվերով։

2020 թվականը մեկ պատգամ թողեց մեր ժողովրդին՝ մինչև վերջ պատժել բոլոր դավաճաններին, արյունոտ ձեռքը սեղմողներին, արյան առևտրում սակարկողներին։