Կարեն Հակոբջանյան. «Հետաքրքրական է, որ ՀՀԿ նախընտրական բուկլետում կետ կա այն մասին, թե պատրաստվում են փոխել տնտեսական քաղաքականությունը։ Այսինքն՝ ՀՀԿ–ն ոչ թե խոստանում է շարունակել վերջին տարիներին իրականացվածը (ինչը միշտ փայլուն է գնահատել), այլ առաջ է քաշում քաղաքականության փոփոխության հարց։ Այդ դեպքում ինչու՞ էր նախագահը չորս տարի շարունակ հիանում Տիգրան Սարգսյանով ու չէր ընդունում այլոց քննադատական գնահատականները»։

Կորյուն Մանուկյան. «Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, «Ազատ դեմոկրատների» գործուն միջնորդությամբ, Սերժ Սարգսյանի հետ հաճույքով մտավ «երկխոսության» մեջ և այժմ գիշեր–ցերեկ պայքարում է ԲՀԿ–ի, Քոչարյանի, ՀՅԴ–ի, ՀԱԿ–ի, Օսկանյանի, բայց ոչ ՀՀԿ–ի դեմ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Այս ընտրություններին մասնակից ուժերից միայն ՀՅԴ–ն է հստակ հայտարարում, որ ամեն ինչ անելու է՝ հետ կանչելու համար ՀՀ ստորագրությունը հայ–թուրքական արձանագրություններից։ Վարդան Օսկանյանին իր շարքերն ընդունելով ԲՀԿ–ն առնվազն տարանջատվեց «ֆուտբոլից», բայց դեռ չի հայտարարել, թե կողմ է ՀՀ ստորագրությունն արձանագրություններից հետ վերցնելուն»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Քանի դեռ ՕԵԿ–ն արժանի պատիժ չի ստացել՝ ներքաղաքական դաշտում միշտ էլ նոր «օեկներ» կհայտնվեն ու սարերի ֆոնին տրջիկ տալով՝ կփորձեն ձայն փախցնել և հետագայում «բարոյական» որակվել Սերժ Սարգսյանի կողմից»։

Կորյուն Մանուկյան. «Փաստորեն, Սերժ Սարգսյանն այնքան է անհանգստացած ԲՀԿ–ի, ՀՅԴ–ի և ՀԱԿ–ի՝ ընտրակեղծիքների դեմ պայքարելու հաստատակամությունից, որ ժամանակից շուտ «փուռը» տվեց իր նորաթուխ հաճախորդներին։ Ս. Սաֆարյանի առաջ երեկ բացվել էին հեռուստաալիքները և «պատահական» զուգադիպությամբ ցույց էին տալիս նրա խոսքի այն հատվածները, որտեղ ԱԺ պատգամավորը հերոսաբար պայքարում էր Քոչարյանի վերադարձի դեմ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Շարմազանովի շուրթերով հանդես եկած մարդը, մեր կարծիքով պետք է պատասխան պահանջի այս հոդվածը պատրաստող ԱԳՆ պաշտոնյայից կամ այն մարդուց, ով անհարմար վիճակի մեջ է դրել նախագահականին, որովհետև ոչ միայն այդ մեկ փաստն է սխալ, այլև մնացած բոլորը՝ եզրակացություններով հանդերձ»։

Կորյուն Մանուկյան. «Նախընտրական արշավի ավարտին դեռևս երկու շաբաթից ավելի ժամանակ կա, բայց արդեն հստակ երևում է, թե գործընթացին մասնակից քաղաքական ուժերից ով ինչի կարող է հավակնել։ Ակնհայտ է, որ ունենք երեք հիմնական խմբեր՝ 1. հիմնական խաղացողներ, 2. սահմանային ուժեր և 3. լուսանցքային ուժեր»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հիմա, երբ Սերժ Սարգսյանն ընտրողների առաջ հանդես է գալիս քաղաքական ուժերի խոստումներին չհավատալու կոչով՝ տպավորությունն այնպիսին է, որ նա ինքն իր դեմ է քարոզչություն անում։ Այնպես, որ ՀՀԿ ղեկավարի թիմակիցները ճիշտ կանեն, եթե հուշեն նրան փոխել բառապաշարը»։

Կորյուն Մանուկյան. ««Սե՛րժ, եթե մեզ «քցես», ու մենք չանցնենք ԱԺ, ապա անմիջապես կհիշենք, որ ստորագրությունը հետ չենք վերցրել «4–ի ձևաչափից» և կմիանանք «կոնսենսուս մինուս ՀՀԿ» պլատֆորմին», իսկ եթե «չքցես», ապա մենք ազատ ու արդար կգնահատենք ընտրությունները և անհրաժեշտության դեպքում կմիանանք քեզ»»։

Գևորգ Դավթյան. «Ֆուտբոլը Հայաստանում ոչ միայն քաղաքականացվել է, այլ պարզապես դարձել է քաղաքականության, իսկ ավելի ճիշտ, ՀՀԿ-ի գերին: Սկզբում ֆուտբոլը զոհաբերվեց «նախաձեռնողական» դիվանագիտությանն ու մեր հավաքականի մարզաշապիկի վրայից մեկ գիշերվա ընթացքում անհետացավ Արարատը։ Հիմա ներքին «նախաձեռնողականություն» է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Րաֆֆի Հովհաննիսյանի կարծիքով իրենց վարկանիշը 25 % է: Ուշագրավն այն է, որ «Ժառանգության» և Րաֆֆի վարկանիշի մասին լրիվ այլ կարծիք ունի այդ կուսակցության համամասնական ցուցակի 6–րդ հորիզոնականում հայտնված, նախագահական նստավայրի հետ սերտորեն համագործակցող «Մարդկային զարգացման միջազգային կենտրոն» ՀԿ տնօրեն Թևան Պողոսյանը։»

Րաֆֆի Հովհաննիսյանն անարժանահավատ և պատվիրովի է գնահատել «Հայաստանի եվրոպացի բարեկամներ» կազմակերպության վերջերս ներկայացրած սոցհարցման արդյունքները: Հիշեցնենք, որ ըստ այդ կազմակերպության տվյալների՝ «Ժառանգություն» կուսակցությունն վարկանիշը մոտ 4% է, իսկ Րաֆիինը՝ 2%։ Ուշագրավ է, որ «Հայաստանի եվրոպացի բարեկամներ» կազմակերպությունը սերտորեն առնչվում է «ժառանգության» համամասնական ցուցակի 6–րդ համարը զբաղեցնող Թևան Պողոսյանի հետ։

Կարեն Հակոբջանյան. «Մի կողմում «Կոնսենսուս մինուս ՀՀԿ» պլատֆորմի մեջ մտնող ԲՀԿ–ն, ՀՅԴ–ն ու ՀԱԿ–ն են, իսկ մյուս կողմում՝ «Կոնսենսուս հանուն ՀՀԿ մենաշնորհի պահպանման» ջատագովներ ՀՀԿ–ն, ՕԵԿ–ը և «Ժառանգությունը»»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հավատալու և փոխելու մեծ ջատագովի հետ գործարքի գնալով՝ Րաֆֆին, հավանաբար, կարծում է, թե կարևորը ԱԺ անցնելն է, իսկ դրանից հետո արդեն կարելի է խախտել Սերժի հետ ունեցած ցանկացած պայմանավորվածություն և ինքնուրույն խաղալ, բայց դա սատանի մայլում քյանդրբազություն անելու պես մի բան է»։

Գևորգ Դավթյան. «Գյումրիի քաղաքապետն իր տեղում չէ, դա աներկբա է, բայց նրա փոխարեն մեկ այլ օլիգարխի բերելու նախագահականի ծրագրերը ոչ պակաս անընդունելի են։ Հետևաբար, պետք է ամեն ինչ անել, որպեսզի ԱԺ ընտրությունների արդյունքում ՀՀԿ–ն չվերարտադրվի, իսկ Գյումրին էլ ունենա արժանի քաղաքապետ ու այդ քաղաքը ներկայացնող ոչ դրածո պատգամավոր»։

Արման Սահակյան. «Հիմա, երկրորդ սերնդի բարեփոխումների արդյունքում ի հայտ են գալիս նոր սերնդի գործիչներ, որոնք ստացել եւ ստանում են ժամանակին բնորոշ մականուններ: Գալիս են եւ այդ մասին բարձրաձայն հայտարարում Ֆրեզնոյի Րաֆֆին, Տուֆի Խչոն, Արիկի Իզաբելլան, Միշիկի Թեւանը, Միլպետ Մասիսը եւ այլոք»։

Կորյուն Մանուկյան. «Պետական մարմիններում գրեթե բոլորն էլ հասկացել են, որ չարժե թաթախվել մի գործի մեջ (ՀՀԿ–ին ձայն բերել), որն ակնհայտորեն անհաջողության է մատնված։ Է. Բարսեղյանը հին մարդ է և եթե փողերն «ըստ արժանվույն» ու այլ նպատակով է օգտագործում, ուրեմն մի բան գիտի»։

Կորյուն Մանուկյան. «Փաստորեն, ՀՀԿ–ն այսպես է պատկերացնում հավատալու և փոխելու գործընթացը։ Մնում է, որ ընտրողներն էլ իրենց վերաբերմունքը ցույց տան «հավատավոր փոփոխականներին» և ՀՀԿ–ի քաղաքական մենաշնորհին վերջ տրվի»։