Որքան էլ Նիկոլ Փաշինյանն ասի՝ ինքը որևէ ազդեցություն չունի դատական համակարգի վրա, սուտ է։

Սպառնալիքի լեզուն չի աշխատելու բանակցային գործընթացում։

Իշխանության հարցում սիրում են կենտրոնացումը, իսկ ահա կորոնավիրուսի դեմ պայքարում նախընտրում են ապակենտրոնացումը։

Այսօր նույնիսկ «պողոսն» այլևս հասկանում է, որ Հայաստանը սահուն վեր է ածվում անձ-պետության:

Լավրովը հիշեցնում է փակուղային իրավիճակի մասին, որը ցույց է տալիս, որ պատերը նեղանում են։

Իշխանությունը զբաղված է բացառապես քաղաքական բանսարկություններով ու քրեաքաղաքական սերիալներ ապահովելով։

Փաշինյանի առաջարկը նմանվում է ժամանակին Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ասածին՝ «Փող չունեք՝ հարևանից պարտք արեք, ապրեք»:

Լավրովն իր հայտարարությամբ ասաց՝ հայ ժողովուրդ, քո թիկունքում դավաճանություն է կատարվում, արթնացի՛ր։

Եթե փորձեն իրենց ամենաթողություններ թույլ տալ, էլի փռելու ենք ասֆալտին:

Պետությունը գեղի կլուբ չի, որ մարդ ու կնիկ խորաթա անելով կառավարեն։

Վարչապետն ուղղակի պատասխանատվություն է կրում սպասվող առողջապահական ու տնտեսական կոլապսի համար։

Արցախի հարցը հայտնվել է անպաշտպան և քաոսայինն վիճակում Փաշինյանի բացահայտ ոչ կոմպետենտության, հակասական մոտեցումների պատճառով։

Ի վերջո, Ղարաբաղի հարցով ի՞նչ փաստաթղթի շրջանակում եք բանակցում, պարոն Նիկոլ Փաշինյան, պատասխանեք այդ հարցին։

Ինչի ժողովրդի վարչապետին կարելի է պատերին ծեփել, սամասուդ ու վենդետա անել, իսկ 500 նորատուսցի վարչապետերին չի կարելի՞։ Իրենց երկիրն է, ինչ ուզեն, կանեն։

Գավառում կյանքի կոչվեց հեղափոխության հերթական կարգախոսը՝ «Վենդետաներ չեն լինելու»։

Ասել՝ լրատվամիջոցների 99 տոկոսը ծախված են, սա անմեղության կանխավարկածի ոտնահարում է։

Ճակատագրի հեգնանք․ Փաշինյանը պոպուլիզմի զոհ է դառնում։

Մինչև մարտի 16–ը ապրում էինք «կորոնավիրուսն ո՞ւմ շունն է» ռեժիմով, իսկ հիմա՝ «արտակարգ դրությունն ո՞ւմ շունն է» ռեժիմով։