Ես երբեք չեմ հասկացել այն մարդկանց, ովքեր նախանձում են իրենց հարևանին այն բանի համար, որ նա ավելի լավ մեքենա է վարում, կամ ավելի լավ բնակարանում ապրում, ավելի գեղեցիկ շորեր կրում: Ինձ համար դա երբեք խնդիր չի եղել, ասեմ ավելին՝ միշտ հաճելի է տեսնել գեղեցիկ հագնված, խնամված, միջին կամ դրանից բարձր դասի մեքենա վարող մարդկանց: Դա ինչ-որ կերպ քեզ մոտիվացնում է, ցույց է տալիս, որ կարելի է է՛լ ավելի լավի ձգտել: Եվ դու դրա համար պատրաստ ես է՛լ ավելի շատ աշխատել, նոր հմտություններ ձեռք բերել:

Նույնը վերաբերվում է երկրի վարչապետի/նախագահի կամ այլ բարձրաստիճան պաշտոնյայի գործուղումներին, բնակարային պայմաններին, հագուստին, աքսեսուարներին և այլն: Ես ուզում եմ, որ իմ երկրի ղեկավարները գեղեցիք, թանկարժեք հագուստ կրեն, լավ մեքենա վարեն, լավ պայմաններում ապրեն: Քանի որ նրանք իրենց պաշտոնավարման տարիներին առաջին հերթին ներկայացնում են իմ երկիրը: Եվ ես ուզում եմ, որ իմ երկրի առաջին դեմքերն ազատված լինեն կենցաղային խնդիրներից և կենտրոնանան միայն պետականաշինության վրա: Այդ իսկ պատճառով ես դեմ եմ աղքատության «մեծառմանը», քարոզին:

Առավել ևս դեմ եմ, երբ իշխանության են գալիս շքեղությունները քննադատելու ալիքի վրա, քանի որ ի սկզբանե մարդկանց կոդավորում են, որ լավ ապրելը կարող է լինել միայն թալանի միջոցով, և որ դա անարդարության էլեմենտ է իր մեջ պարունակում:

Բայց ինձ համար առավել, քան անընդունելի է, երբ սպանված զինվորների մայրերին ասում են, որ փոխհատուցումները կարող են ինֆլյացիա առաջացնել, բայց միևնույն ժամանակ կառավարական ամառանոցներ են վերանորոգում: Անընդունելի է, երբ հսկայական գումարներ են ծախսվում խալիները լվանալու, ամանորյա շոուներ կազմակերպելու և նմանատիպ այլ «միջոցառումների» վրա, բայց վերելակների և այս շարքի այլ երևույթների համար փող չկա: Անընդունելի է, երբ նախկինների թալանի մասին խոսում են մարդիկ, ովքեր ժամանակին նույնպես իշխանության մաս էին կազմում, և այժմ վայելում են այդ պաշտոնի շնորհիվ կառուցված շքեղ առանձնատները: Եվ նմանատիպ այլ՝ բոլորիս ծանոթ երևույթներ: Դեմ եմ, երբ իշխանություններն ի ցույց են դնում իրենց՝ վարձով մնալը, բայց միաժամանակ շքեղ, թանկարժեք աքսեսուարներ են կրում, ինչի համար հետո արդարանում:

«Կեցությունն է բնորոշում գիտակցությունը»: Այնպես որ, եկեք ձգտենք թե՛ ինքներս լավ ապրենք, թե՛ անենք հնարավորինս, որ ավելի լավ ապրի մեր հասարակության յուրաքանչյուր անդամը: Եվ ոչ թե փորձենք կյանքի կոչել «թող բոլորը հավասարապես վատ ապրեն» սկզբունքը:

Նինա Մարգարյանի ֆեյսբուքյան էջից