Նախօրեին անդրադարձել եմ Գարեգին Նժդեհի վերաբերյալ Ալիև կրտսերի հիմար մեկնաբանություններին և վարչապետ Փաշինյանի ոչ ամբողջական ու թերի պատասխանին։

Բայց ինձ զարմացրեց Փաշինյանին ուղղված գովասանքների շքերթը, թե տեսեք-տեսեք՝ ինչպես է պաշտպանում Նժդեհին։

Քիչ էր մնում վարչապետին շնորհակալություն հայտնեին, որ Ալիևին չի ձայնակցել։

Իսկ կարելի՞ էր ավելի դիպուկ եւ փաստարկված պատասխանել Ալիևի մերկապարանոց մեղադրանքներին։

Իհարկե, և ոչ միայն կարելի էր, այլ պետք էր հիշատակել Ադրբեջանական լեգեոնի ռազմական գործողություններն ընդդեմ Խորհրդային Միության Կովկասում և Ուկրաինայում՝ մինչև նրանց կողմից 1944 թ․-ի Վարշավայի հակաֆաշիստական ապստամբության ճնշումը եւ Ալիևի հրամանագրով պետականորեն նշված հիտլերյան Գերմանիայի դաշնակից Ռասուլզադեի 130-ամյակը։

Հ.Գ. Հայենիքը սևերի և սպիտակների բաժանելը, ժամանակին Ալիևին կիրթ և նորմալ համարելը, Արցախի հերոսներին մերժելն ու կալանավորելը, ինչպես նաև Արցախում դավադիր ուժեր փնտրելն ամենևին չեն խոսում Նժդեհի գաղափարները կիսելու մասին։

Էդուարդ Շարմազանովի ֆեյսբուքյան էջից